Республика район һәм ҡалаларындағы “Ағинәй” йәмәғәт ойошмаһы ағзалары булған ҡатын-ҡыҙҙарыбыҙҙың осрашыу сәбәптәре лә, уртаҡлашыр тәжрибәләре лә, күтәрер темалары ла бихисап икәнен беләм, сөнки уларҙың бик күп сараларында ҡатнаштым. Ул сараларҙа онотола барған йолаларҙың тергеҙелеүе, көнкүрештән төшөп ҡала барған кәсептәргә яңы һулыш өрөлөүе, тәжрибә-оҫталыҡ менән уртаҡлашыуҙар минең дә күңелемә яҡын: нисәмә йыл Башҡортостан юлдаш телевидениеһындағы журналислыҡ эшмәкәрлегем дә бөгөн ағинәйҙәр шөғөлләнгәндәргә ауаздаш бит. Һуңғы ваҡытта “Кемдәр һуң ул ағинәйҙәр?”, “Ағинәйҙәр нимә эшләй ул?” тигәнерәк һорау биреүселәр күбәйеп китте. Баймаҡ районында булған ике генә осрашыу тураһында яҙам. Гәзит уҡыусы ошо һөйләшеүҙәрҙән дә ағинәйҙәрҙең эшмәкәрлеген, уларҙың кемлеген аңлар, тип ышанам. Асыҡтан-асыҡ һөйләшеүҙәр Баймаҡ районының Иҫке Сибай ауылындағы мәҙәниәт йортонда ағинәйҙәр менән осрашыуҙабыҙ. Ауыл биләмәһе етәкселеге, Ағинәйҙәр ҡорона, “Яҙгөл” фольклор ансамбленә йөрөгән ҡатын-ҡыҙҙар ҡуҙғатҡан темаларҙы ҡолаҡ ҡарпайтып тыңлап ултырабыҙ. Ошолайтып асыҡтан-асыҡ һөйләшеүҙәр ҡайһылай ҙа кәрәк беҙгә, тигән уй ҙа үтә баштан. Иҫке сибайҙарҙың әйткәне тотош милләткә һабаҡ булыр ине. Шулай итеп, тыңлайбыҙ: “Ағинәй хәрәкәтенә ҡарата төрлө фекер булды һәм булырға тейеш тә, – тине атайсалдар. – Ағинәйлек күктән төшкән әкәмәт түгел. Ул – кешегә Хоҙайҙан бирелә торған саф, ҡеүәтле, ирекле энергия. “Ағинәйлек” тигән төшөнсәгә хас, тип иҫәпләнгән матур сифаттар биш йәшлек ҡыҙ балала уҡ бар: белемгә, яҡшылыҡҡа, аҡылға ынтыла ул. Үҫмер ҡыҙ ҙа һылыулыҡҡа, матурлыҡҡа, сафлыҡҡа, мөхәббәткә ышана. Хатта ғәҙелһеҙлектәр, мәрхәмәтһеҙ мөнәсәбәт менән бәрелешкәндә лә, аҙғынлыҡ, эскелек һымаҡ яман хәлдәр уның бәхетенә аяҡ салһа ла, ҡатын-ҡыҙ йөрәгендә илаһи ут барыбер ҡала. Ҡатын-ҡыҙ ғүмер буйы ынтыла ул ағинәйлеккә...” “Ағинәйлек һәр ҡатындың үҙенән, үҙенең усағынан башлана, аҡыл самаһына, иманы ныҡлығына барып тоташа, ләкин бөгөн ағинәй үҙ теләге менән ауылдың хәстәрен үҙ өҫтөнә ала. Ауылдағы тәртипте хәстәрләй, яуап бирә, уның йәнен-йәмен ҡурсалай. Ни өсөн шулай? Бында хәҙис менән яуап бирәбеҙ: “Аллаһы Тәғәлә кемде яратмай? Тәкәбберҙе һәм монафиҡты. Тимәк, беҙ ауылдағы бер кемдә лә эшебеҙ булмайынса, төрлө ауыр хәлде күрмәмеш булып, тәкәбберләнеп йәшәй алмайбыҙ. Эскелектән йә тәрбиәһеҙлектән яфаланған ҡәрҙәштәрҙе ташлай алмайбыҙ. Монафиҡ ул ике йөҙлө тигәнде аңлата. Милли матбуғат кәрәк икәнен белеп тә, уны алдырмау – ике йөҙлөлөк. Милли кейемде белеп тә, уны кеймәү, ауылда мәсет булһа ла, унда йөрөмәү – ике йөҙлөлөк...” “Ағинәй – тел тотҡаһы, тарихты, тәртипте оноторға юл ҡуймаусы ул. “Яҙгөл” ансамбле 2013 йылдан ойоша, уның яртыһы – ағинәйҙәр. Эскелеккә ҡаршы көрәш иң баштан уҡ беҙҙең төп йүнәлеш булды, сөнки ошо афәтте йырып сыҡмайынса, кеше күҙенә ҡарарлыҡ түгел инек...” “Ағинәйҙәрҙең эш асылын аңлаған етәкселәр уларҙың ярҙамына йәбешеп ята. Ҡайһы бер яҡта хатта артыҡ һалышып китәләр, тиҙәр. Экологик өмәләр, балалар менән сана шыуыу, ҡунаҡтар ҡаршылау... Һәр урында ағинәй кәрәк. Ошолай әүҙем, дәррәү рәүештә беҙ бит милләткә хеҙмәт итәбеҙ, уның рухын һаҡлайбыҙ, халыҡсан кейемдәрен, ризыҡтарын тергеҙәбеҙ һәм ҡулланабыҙ...” “Ҡайһы саҡта артыҡ тырышыу касафаты менән кейемдәрҙә һәм биҙәүестәрҙә хаталар барлыҡҡа килде. Шулай уҡ уларҙы тергеҙгәндә тарихи дөрөҫлөктө лә һаҡларға кәрәк. Милли хазиналарыбыҙҙы сит-яттарҙың үҙләштереүе, урлашыуы кеүек күренештәр беҙҙе бик тетрәндерҙе, уятты, сәмләндерҙе. Беҙ бер кемгә лә үҙебеҙҙекен бирмәҫкә, әүҙем эшләргә, мәҙәниәт хеҙмәткәрҙәренең ярҙамсыһы булырға тейешбеҙ. Был хаҡта Башҡортостан мәҙәниәт министрының махсус хаттары ла таратылды райондарға. Бөгөн ауылдарҙа ағинәйҙәр төркөмдәре, үҙҙәренә матур исемдәр ҡушып, фольклор төркөмдәре, мәҙәниәт хеҙмәткәрҙәре менән бергә эшләп алып китте...” Уянабыҙ, уйланабыҙ, эшләйбеҙ Ниһайәт, беҙ дүрт күҙ менән көтөп ултырған бер кеше, Разия Хисбулла ҡыҙы Баймөхәмәтова, һүҙ ала: “Иҫке Сибайҙың һуңғы алтмыш йыллыҡ тормошо күҙ алдымда, йөрәгемдә. Олоғайған һайын ауылыңды үтә күреп тораһың бит. Йәнде әрнеткән күренештәргә ҡаршы көрәшергә тип, мин дә ағинәйҙәргә ҡушылдым. Тик ағинәйҙең “Әйҙәгеҙ, ана шулай эшләйек” тигәненән генә бер эш тә барып сыҡмай икән ул. Ойоштора торған эшең, әйҙәләгәнең ошо баҫып торған ереңә, ошондағы тормошҡа бәйле булһа, һинең һүҙең үтә, ғәмәлең аңлашыла, аңдарға барып етә, шуға күрә беҙ беренсе сиратта бер нәмәне аңларға тейешбеҙ: беҙ – башҡорттар, беҙ – аҫабалар, тимәк, илле, телле, ашлы, йолалы халыҡ. Быны иҫтән сығарыу һис тә ярамай. Мәҫәлән, йола тураһында әйтәм. Башҡортостандың ун дүрт районында туйҙа ҡатнашырға насип булды. Хәҙерге ваҡытта туйҙар нисек үтә? Бөтәһендә лә бер ҡалып. Киленде һыу юлын күрһәтергә алып барғанда, тиртунды әйләндереп кейеп, араҡы шешәһен баш осона күтәреп болғап, һын-сепрәк алмаштырып, шағараҡ туй ҡоралар – былағайланалар. Юҡ, мәйтәм, былай булмай, йолаларыбыҙға йөҙ борайыҡ. Үҙебеҙҙең ата-бабаларҙан ҡалған бик мәғәнәле бер йоланы – “Һырға туйын” ҡалҡытайыҡ. Шул йола аша боронғо туйҙың нисек икәнен күрһәтәйек, тигән уй тынғы бирмәй башланы. Тағы ла күңелемде әрнеткәне шул: яңыраҡ беҙҙең бөгөнгө мәҙәниәт йортоноң тамашаһын ҡараныҡ. Сәхнә мөйөшөндә бер бәләкәй генә өй эшләп ҡуйҙылар ҙа тотондолар ирҙәрҙән көлөргә! Мыҫҡыллайҙар, билдән түбән дә төшөп китәләр! Ни өсөн бөгөн беҙ ирҙәрҙең дәрәжәһен төшөрәбеҙ? Шул арҡала ғаиләләр тарҡала. Әсә кеше бала тыуҙырыу менән бөйөк, әлбиттә. Әммә донъялыҡта ирҙәрҙең дәрәжәһен төшөрөү төптө дөрөҫ түгел, бының менән килешә алмайым. Ирҙәр – ирҙәр ул. Һүҙем шул: эш өсөн, кисәләр өсөн ошо ауыл темаһы, зары алынһын. Ауылда бөгөн Мөрсәлим Кашанов йыр-көй, музыка яҙып ята, шул егетте ниңә сәхнәгә саҡырып, ижадын тыңлап, дәрәжәһен күтәрмәҫкә? Ә күпме шағир, йырсылар бар беҙҙең ауылда, беләһегеҙме, тип өндәшәм әле мәҙәниәт хеҙмәткәрҙәренә. Ауыл халҡы менән бергә уйлап эш итергә кәрәк. Уй, фекер, зекер – өсөһө лә бер үк нәмә. Тәүҙә уйларға, шунан фекер итергә, шунан зекер әйтергә кәрәк. Эскелеккә ҡаршы бер батша ла, бер президент та сыға алмай, эскелекте ябай халыҡ үҙе бөтөрә. Эскелеккә ҡаршы эш алып барыу өсөн халыҡтың дини ҡанундары менән йәшәүе – төп шарт, тарихи шарт! Шуны онотмағыҙ!” Бер арауыҡ өнһөҙ-телһеҙ ҡалып ултырҙы беҙҙең ҡор, бына ошолай төптән ҡайырып, тамырға һеңдереп әйтә-өйрәтә бит ул ағинәй. Бына шул хаҡҡый һүҙҙәренә зар булғанбыҙ түгелме?.. Атайсалда ағинәйҙәр ҡоро бара. Ир-егеттәр ҙә, ҡатындар ҙа бер уй-ниәттә: “Уянабыҙ, уйланабыҙ, эшләйбеҙ!”. Шундай фекер ҙә яңғырап китә: “Ағинәйҙәр күп булмай, тиҙәр. Бик дөрөҫ һүҙ, ләкин бөгөн бөтә башҡорт ҡатын-ҡыҙы ағинәй сифаттарына эйә булырға ынтылырға бурыслы. Бурысты бөгөнгө урта һәм өлкән быуын атҡарырға тейешбеҙ, сөнки беҙ академик совет мәктәбен үттек. Халҡыбыҙ быуаттар буйы ынтылған донъяуи ғилемде алдыҡ. Тик ҡот осҡос ғәҙелһеҙлек шунда булды: беҙҙе дини белемдән ситләттеләр, шуға күрә бөгөн дин яғынан шыр наҙанбыҙ. Әммә Хоҙайҙың хикмәте бар! Ислам дине ҡанундары халҡыбыҙҙың йолаларына, холоҡ-фиғеленә, милли характерына һеңгән. Аллаһы Тәғәлә фатиха биргән әҙәми сифаттар беҙҙең тәрбиәлә, телдә, фольклорҙа, көнкүрештә һаҡланған. Тимәк, яуаплы һәм ижади ҡарап, уларҙы тергеҙеү генә кәрәк...” Өләсәйҙәр һабағы ...Артабан беҙ Ишмырҙа-Йүкәләр ауылына юлландыҡ. Унда ла беҙҙе райондың бер нисә ауылынан ағинәйҙәр йыйылып көтә ине... Ауыл клубы ишеген асып инеүгә, беҙҙе саф тауышлы, көләс йөҙлө балалар төркөмө ҡаршы ала. Улар тырыша-тырыша Рәми Ғариповтың йәнтерелткес “Туған тел” шиғырын ҡат-ҡат йырлай, бөтә кеше ҡушылып ҡабатлай башлағансы һамаҡлай. Аҫыл һүҙҙе был рәүешле мейегә һеңдереү ысулы ла ағинәй-өләсәйҙәр һабағының бер күренеше бит. Ниһайәт, һәр кемгә танһыҡ осрашыу кисәһе башлана. Ана, Ишмырҙаның ир-аттары ла ағинәйҙәрҙең йыйынын тамаша ҡылырға теҙелеп ултырған. Тимәк, бындай осрашыу һәр кемгә танһыҡ. Уҡытыусылары менән бергә мәктәп балалары ла бында. Улар китапхана яғында эркелешә, китап ҡарай, бер мөйөштә сәй эсә. Ике ҡатлы мәҙәниәт йорто умарта кеүек ҡайнай. Уның ингән ере – фойеһы – ялалҡаһы (ял итеп ала торған иркен урын, диалект һүҙе) бик иркен, яҡты икән. Тәҙрәләре бейек, түшәмгә хәтле ынтылып уйылған, ҡояш нуры көлтәләп эскә тула, үҙеңде сәхрәлә ултырғандай хис итәһең. Ишмырҙа биләмәһе ағинәйҙәре, бер нисә төркөм булып, баяғы фойе-ялалҡа буйлатып кемеһе бәйләм монаяты, кемеһе аш-һыу кәштәһе, кемеһе шәл бәйләмәгә кәзә дебетен әҙерләү өлгөләрен теҙгән! Улар ярты фойены “хуш еҫе” борҡоп торған дебет һәм ҡабарып-ялпылдап торған шәлдәр менән тултырып ташлаған. Шәл оҫтаһы Зөлфиә Солтанғолова бәйнә-бәйнә ентекләп кәзә мамығын ҡайҙан алғанын, нисек эшкәрткәнен, ҡайһы орсоҡ иләүгә, ҡайһыһы сиратырға ярағанын һөйләп тора. Бына бер өйкөм ҡатындар шәлгә дебет әҙерләүҙең рәт-сиратын күрһәтә. Кемеһе ҡыллай, береһе дебет аялай. Икенсеһе шапалаҡты сығара ла ипләп кенә кире йәшерә, сөнки бая әйткәнемсә, күптәр уны ҡулланмаҫҡа тырыша. Өсөнсөһө ҡул менән ылғый ғына иләп ултыра. Бер нисәһе, сит башлап, урта теҙеп, шәлде нисек бәйләүен күрһәтә. Яратҡан тема – шәл хаҡында һәр кем үҙе белгәнен әйтә... Асыҡ һәм ябай ...Кинәт беҙ Ишмырҙа ағинәйҙәре араһында ноҡот һалып ултырған бер ҡатынды күреп, шып туҡтаныҡ. Көпә-көндөҙ, ҡояш көлөп торғанда, бөтә ғәм уртаһында ноҡот һалып ултырсәле! Быныһы ла ағинәйҙәрсә – асыҡ һәм ябай. Ноҡотсо аҡлы-ҡаралы таштарын бүлгеләй, янына һыйынып ултырған кешенең бары тик өмөтөн нығыта, яҡшыға табан юл күрһәтә. Ысынлап та, ағинәйҙәр хатта аҡ магияны ла ашатлап үтмәй, ырым-ышаныуҙы ла араларына алып, халыҡтың өмөт шәмдәрен ҡабыҙыусы бер серле ҡатламын, һин – үткән заман, һин – әкиәт, тип ҡыр типмәй. Борондан илдә күрәҙәсе лә, ноҡотсо ла, фал китабын асыусы ла булған. Улар барыһы ла кешене үҙенең тормошо, юғалтыу-табышы хаҡында уйланырға, һаҡланырға йә дөрөҫ йәшәргә өйрәткән. Ноҡотсо бушаған арала тиҙ генә янына ҡунаҡланым. Һорауҙы уға түгел, таш өйөмөнә “бирәһең”, йәғни ташты усың менән ҡаплап, эстән генә ниҙер уйлайһың. Ноҡотсо бик яҡшы итеп юраны, бөтә уйымды һәйбәткә көйләне. Исеме Тәнзилә Әфләтүнова икән. Рәхмәт яуһын ошо халыҡсан йән дауалау алымын һаҡлаусыға! Эргәлә генә әллә күпме кеше ҡот ҡойоу барышын күҙәтә. Ҡот ҡойоусы Сибәрбикә Теләүсина рәхәтләндереп шик-шөбһәнән “таҙартып” ебәрә. Бына тағы ла ағинәйҙәрсә бер күренеш... Баймаҡ районының “Ағинәй” йәмәғәт ойошмаһы етәксеһе Гүзәл Монасипова ла үҙ теләктәрен әйтеп ҡалырға ашыға: “Эштәрҙе, кәсептәрҙе өйрәнгән саҡта бик иғтибарлы һәм һүҙҙәргә, атамаларға һаҡ булығыҙ. Терминдарҙы ныҡлап һорашып өйрәнегеҙ. Беҙ хәҙер бик күп аралашабыҙ, сығыштар яһайбыҙ. Хәтерҙәгеләрҙе тергеҙәйек, улар тураһында сатнатып һөйләргә лә, фекер алышырға ла, үҙ фекереңде яҡларға ла өйрәнәһе бар әле беҙгә. Йолаларҙың күбеһен онота яҙғанбыҙ, ләкин күмәкләп ултырып аралашҡанда, һүҙгә һүҙ эйәреп, уларҙы иҫкә төшөрөргә була икәнен хәҙер үҙ тәжрибәбеҙҙә беләбеҙ бит инде. Мәҫәлән, был арала яҙ үткәрә торған йолаларҙы барлап алдыҡ, ыуыҙ ҡоймағына, баш итенә ҡунаҡ саҡырыу, ҡар һыуына барыу һәм башҡа йолаларҙы берләштереп, яҙғы байрамдар үткәрҙек. Үҙебеҙҙең милли яҙғы байрамдың бер дөйөм күренешен, сценарийын булдырып, башҡаларға ла таратырға ниәтләп торабыҙ...” Артабан Ишмырҙа ағинәйҙәре үҙҙәрен борсоған һорауҙар буйынса бергәләп фекер алышты: “Ҡыя хәситәбеҙҙе һаҡлау сараһын күрәйек. Ғаиләләребеҙҙә һаҡланған элекке фотоларҙа хәситәне әсәһе лә, бәләкәс ҡыҙы ла кейеп ултыра. Ошондай үҙебеҙҙең ҡомартҡы биҙәүестәрҙе юғалтмайыҡ...” “Салауат районында башҡорт ҡалпаҡтарын тергеҙәләр. Ҡалпаҡтың биш-алты төрө бар: сикә ҡалпаҡ, мәрйен ҡалпаҡ, тәңкәле ҡалпаҡ, ҡайыулы ҡалпаҡ, тупый ҡалпаҡ, уҡалы ҡалпаҡ тигән төрҙәрен кейгән башҡорт ҡатын-ҡыҙҙары. Йылайыр ағинәйҙәре һарыуыстарҙы тергеҙҙе. Ҡыя сәнсеп сигелә торған һарыуыстар бик күп башҡорт орнаменттарын, тарихын сағылдыра. Учалы ағинәйҙәре иһә сарыҡ, ҡата кеүек аяҡ кейемдәрен яһап, ҡулланыуға индерҙе...” “Ҡомло Ғәрәбстандан килгән йола ул – пәрәнжә бөркәнеү. Беҙҙең ҡатындарҙың яулыҡ, ҡашмау, таҫтар кеүек бына тигән баш ябыуы бар, улар сәсте йыя, елкә-муйынды тулыһынса ҡаплай. Төрөк йәки ғәрәп турпышаларын, япмаларын бөркәнеп йөрөмәһәк тә, үҙебеҙҙең милли башҡорт кейемендәге өлгөләр менән йөрөй алабыҙ. Беҙҙең башҡорт халҡы мең йылдан ашыу борон уҡ Ағиҙел, Иҙел-Волга буйында, Көньяҡ Уралда Ислам динен ҡабул иткән. Ғәрәп илселәре, сәхибәләре был хаҡта асыҡ яҙып ҡалдырған. Ул заманда Көньяҡ Уралда – Иртыштан Волгаға саҡлы башҡорт тигән ҡәүемдән башҡа бер генә халыҡ та булмаған! Шул дәүерҙән алып йәшәй милли йолаларыбыҙ ҙа, милли кейемдәребеҙ, биҙәүестәребеҙ ҙә...” Кем ул ағинәй? “Кем ул ағинәй? Был һорауҙы һәр ҡайҙа бирерҙәр. Яуап та бирә белегеҙ. Өс баҫҡысы, Аллаһы тарафынан беҙгә тыумыштан бирмешле өс шарты бар ағинәйлектең. Беренсеһе: ағинәй – ул милли телле. Туған телендә һөйләшә, йырлай, балаһына әкиәт һөйләй, йомаҡ ҡоя, таҡмаҡлап бейетә, күршеһенә сәләм бирә, китап уҡый, милли матбуғат алдыра. Туған телен үҙ өйөнән башлап һаҡлаусы, бөтә донъяла ҡалҡандай яҡлаусы була. Икенсе шарт: ағинәй – ул милли кейемле, йәғни үҙ халҡының өҫ-башын ҡаплаған һәр кейемде белә, өйрәнә, тарата. Тормош-көнкүреш ҡаралтыһын да белә, өйрәнә, ҡуллана. Милли кейем кейеп ғәйбәт һөйләү, араҡы эсеү, араҡылы табында ултырыу ҙа ҙур гонаһ, вәхшилек, аңһыҙлыҡ. Быны ағинәй белә. Өсөнсө шарт: ағинәй – милли ашлы. Ул ғаиләһенә, балаһына, туғандарына борондан кәрәкле һәм шифалы булған милли ризыҡтар бешереп ашата, уларҙы әҙерләй белгәндәрҙе күтәрә. Ул ейәненә чупа-чупс, лайс тоттормай, милли аштың тәме телендә ҡалырҙай итеп сөсикмәк, ҡоймаҡ, үлән сәйе, йәшел үлән ашы, баллы һыуҙар һәм башҡа тәбиғи һыйҙы ғәҙәти ризыҡҡа әйләндерә. Уларҙың кешегә файҙаһын аңлата, башҡа яһалма әйберҙәрҙән айырмаһын өйрәтә. Шулай итеп, милли тел, милли кейем, милли аш. Ошо өс тамыр Аллаһы Тәғәлә ҡушҡан намаҙ шарты менән берегә. Күңеле менән гел намаҙҙа ул ағинәй...” “Нисә йәш һуң ағинәйгә? Иманым камил, ағинәйлек биш йәшлек ҡыҙ балала башлана. Ул матурлыҡҡа, тәртипкә, белемгә, ғәҙеллеккә ынтыла. Ҙурая килә, үҫмер ҡыҙ ҙа шулай: мөхәббәт, саф күңел, тоғролоҡ, булдыҡлы һәм уңған булыу – уның идеалы. Йәш кәләш, бала күтәргән йәш ҡатын да шулай уҡ донъяла бары тик мөхәббәт, матурлыҡ, уңғанлыҡ, тыныслыҡ, именлек, барлыҡ ҡына теләй. Ошо ағинәйлек сифаттарын ҡатын-ҡыҙ ғүмер буйы юғалтмай. Тимәк, һәр ҡатын-ҡыҙ тыумыштан – ағинәй. Уға ошо изге бурысын үтәргә генә кәрәк. Ҡатын-ҡыҙ шуның өсөн дә бөтә йәштә лә хөрмәткә, ышанысҡа, мәрхәмәткә мохтаж һәм лайыҡ булып ҡала. Һәр ҡатын-ҡыҙ ағинәй була ала һәм фәҡәт яҡшы сифаттарға эйә булырға ынтыла. Бары тик ҡатын-ҡыҙ был хаҡта ҡысҡырып йөрөмәй. Мин ағинәй, беҙ ағинәй, тип, бер Аллаһы Тәғәлә алдында үҙ бәндәлек бурысын атҡара ҡатын-ҡыҙ. Уның йөҙөн йыртып, “Һин шулай түгел, һин былай инең” тиеүселәр иң тәүҙә кеше йөрәгенә тыумыштан һалынған ағинәйлек сифаттары хаҡында уйланһын ине. Улар – сәскә атырға торған гөл кеүек саф һәм ҡәҙерле сифаттар, уларҙы кире ҡағыу, баҫырыу йә мыҫҡыллау бер генә бәндәне лә, йәмғиәтте лә яҡшыға алып бармай...” Шулай итеп... Был ике осрашыуҙа бәйән ителгәндәр – Башҡортостан Республикаһы Башҡорт ҡатын-ҡыҙҙарының мәҙәни, социаль һәм рухи үҫеш буйынса “Ағинәй” төбәк йәмәғәт ойошмаһы ағзалары (уларҙы ойошманың исеменә яраштырып ағинәйҙәр тип атайҙар ҙа инде) алдына ҡуйылған бурыстар, талаптар һәм маҡсаттарҙың иң мөһимдәре. Улар хаҡында ағинәйҙәр йыйылған һәр йыйында, һәр сарала һөйләнелә, иҫкә алына, иҫкәртелә килә. Һәм тағы. Һәр йыйында урындағы етәкселәр килеп сығыш яһай, ошо энтузиаст, әүҙем, һәр сараның түрендә булған ҡатын-ҡыҙҙарға рәхмәт әйтә. Ишмырҙалағы осрашыуҙа ла ауыл биләмәһе башлығы Заһит Мәүлетдин улы Ҡашҡаров, телмәр тотоп: “Ағинәйҙәргә, әүҙем, аҡыллы тормош яҡлы, уңған ҡатын-ҡыҙҙарыбыҙға таянып эшләйбеҙ, улар – төп ярҙамсылар. Ағинәйҙәр бөтә эште лә булдыра, йәшерәктәре хатта демографик хәлде яҡшыртыуға үҙ өлөшөн индерә...” – тип сығыш яһағайны. Эйе, үҙ биләмәһендәге эш, тәртип өсөн көйгән урындағы етәкселәр, шулай уҡ мәҙәниәт хеҙмәткәрҙәре ошо ойошма ағзаларының ярҙамына таянып эшләй бөгөн. Ағинәйҙәр төбәктәге халыҡтың көҙгөһө икәнлеген раҫлауҙы дауам итә. - Сәрүәр СУРИНА