Ня ведаю, як там было на самай справе, але, здаецца мне, было неяк вось так. Людзі з навакольных зямель выпраўляліся ў паломніцтва, как наведаць старажытную царкву, памаліцца ды папрасіць аб нечым Бога, ну й звычайна так і казалі – паеду ў Царкву, не ўдакладняючы горад, бо й так было зразумела, дзе гэтая Царква знаходзіцца. Ішоў час ды й сам горад, у якім была гэтая Царква, атрымаў яе імя. Царква, узведзеная ў 4-6 стагоддзях, названая ў гонар Сафіі, і па сёняшні дзен знаходзіцца ў сталіцы Баўгарыі. З канца 14 стагоддзя гэты горад называецца Сафія, ці, як кажуць самі баўгары, Со́фія.
Горад тут быў заснаваны ў 1 стагоддзі, называўся Сэрдыка ды ўваходзіў у склад Рымскай імперыі. Зараз у самым цэнтры сталіцы ёсць аднайменная станцыя метро, вакол якой зроблены невялікі музей пад адкрытым небам, дзе можна пабачыць рэшткі таго, што засталося ад старажытнага гораду.
А непадалёк, у двары савецкай сталінкі знаходзіцца ратонда Сьвятого Георгія – найстаражытнешая царква ў Сафіі. Царква стаіць у цэнтры Канстантынаваго кварталу – рэзыдэнцыі імператара Канстантына Вялікага.
За 2 тысячы год сталіца сучаснай Баўгарыі некалькі разоў мяняла назву – Сэрдыка, Срэдзец (славянізаваная версія рымскай назовы), Трыядыца (праваслаўнае імя часоў Бізантыі, у гонар сьвятой Тройцы), ды цяпер – Сафія.
Тэррыторыя Баўгарыі таксама «падарожнічала» ад адных валадароў да іншых. Доўгі час тут была Асманская імперыя, ў канцы 19 стагоддя сюды прыйшла Расея. У савецкія часы Баўгарыя была сатэлітам СССР і амаль адзінай замежнай краінай, куды маглі паехць савецкія грамадзяне на адпачынак.
Сучасная Баўгарыя – небагатая еўрапейская краіна (з 2007 году ў складзе Еўрасаюзу), з кірылічным алфавітам (здаецца, тут яго й вынайшлі) ды з праваслаўным хрысціянствам.
Гэта кафедральны сабор Сафійскай мітраполіі – сабор Сьвятой Нядзелі. Пабудаваны ў канцы 19 стагоддзя ў неабізантыйскім стылі.
Зараз мы пойдзем да іншага галоўнага сабору Сафіі, а па дарозе зазірнем ў парк скульптур ля Нацыянальнай мастацкай галерэі. Тут сярод іншых можна знайсці даволі сьмешны помнік Трабанту (гэта такі культавы аутамабіль з усходняй Нямеччыны).
А вось перад намі храм-помнік Сьвятога Аляксандра Неўскага. З’яўляецца адной з дамінант Сафіі, узведзены ў пачатку 20 стагоддзя ў памяць аб вызваленні Баўгарыі ад Асманскай імперы.
Ужо думаў скончыць свой пост, але ж я забыў паказаць вам самае галоўная – Сафію!
Дык, вось, трымайце – той самы Сафійскі сабор, дзякуючы якому Сэрдыка сёння завецца Сафіяй.
На гэтым пакуль усё, можна рухацца далей.