Калі ехаць з Астраўца ў Солы, то па дарозе з левага боку сустрэнецца вялікая вёска з назвай Дайлідкі. Гэта вёска даволі старая і ў наступным годзе будуць святкаваць яе 480 годдзе, але гісторыя касцёла ў Дайлідках пачынаецца толькі ў 1805 годзе, калі Дайлідкі належалі панам Лашкевічам.
Менавіта тады, з 1805 па 1809 гады быў узведзены першы драўляны касцёл, які быў асвечаны пад тытулам Апекі Найсвяцейшай Панны Марыі. Будаўніцтва храма вялося пад наглядам ксёндза Антонія Сумістроўскага.
Спачатку храм быў філіяльным ад Сольскай парафіі, а створаная парафія менавалася Даўкшышскай, па назве мясцовага Маёнтка Даўкшышкі.
Да 1859 года пробашчам у Дайлідках быў ксёндз Юстын Корвін Саковіч, які ў перыяд з 1820 па 1822 гады ў суседніх Тракелях пабудаваў каля крыніцы драўляную капліцу святога Якуба (Крыніца святога Якуба ёсць і зараз, вельмі раю вам яе калі-небудзь наведаць). Таксама штогод ля крынічкі 25 ліпеня адбываюцца ўрачыстыя богаслужэння.
Драўляны храм праіснаваў да 1917 года, калі падчас першай сусветнай вайны яго знішчылі нямецкія войскі. Пасля гэтага яшчэ доўгі час вернікі збіраліся ў капліцы на могілках і вось ў 1927 годзе было вырашана пабудаваць новы Касцёл у закапанскім стылі. Будаўніцства вялося майстрамі з Вільні і мясцовымі жыхарамі. Новы Касцёл быў пабудаваны на землях і за грошы паноў Лашкевічаў.
Таксама асноўнымі ахвярадаўцамі на яго будаўніцтва былі пан Качан з маёнтку Новы Двор і пан Гутаровіч з маёнтку Юзуліна і іншыя жыхары вёскі. Але гэтых грошаў не хапала і 17 чэрвеня 1927 года парафіяне ўзялі доўгатэрміновую пазыку на 1 960 злотых. Будаўніцтва было цяжкім, так лес быў выпісаны толькі ў Доржы, што пад Іўем і адтуль яго вазілі канямі на будаўніцтва.
І вось праз некалькі год працы Храм быў пабудаваны, разам з ім узвялі плябанію, дом арганіста і гаспадарчыя пабудовы. Усяго на будаўніцтва пайшло 15 680 злотых.
А 13 кастрычніка 1929 года новы храм Апекі Найсвяцейшай Панны Марыі асвяціў арцыбіскуп віленскі Рамуальд Ялбжыкоўскі. Гэта была сапраўды вельмі святочная і важная падзея, таму каб спаткаць важнага госця, падсолтыс Баляслаў Сяргей пазычыў у Вільні форму кавалерыстаў і была падрыхтавана ганаровая варта ў складзе 4-х мужчын. На конях з шаблямі яны суправаждалі арцыбіскупа, які ехаў у Даўкшышкі на аўтамабілі.
Пасла вайны савецкія ўлады зачынілі касцёл. Адбылося гэта ў 1949 годзе пасля смерці ксёндза Аляксандра Песляка. Годам пазней яго прыстасавалі пад збожжасховішча. Частку каштоўнасцяў з касцёла вернікі перадалі ў храмы ў Солах і Астраўцы. Астатняе савецкія ўлады не пашкадавалі. Так місійны крыж быў выкарчаваны, металічныя рэчы вывезлі на лом, а фігуркі з шопкі аддалі гуляць дзецям кіраўніцтва калгаса.
У 1982 годзе з будынка былой святыні зрабілі падсобны цэх калгаса імя Калініна. Цікава, што працаваць на станках у гэты цэх прыехаў майстар Валерый Лісоўскі, які праз час стаў святарам у гэтым самым касцёле. А ў 1988 годзе з будынку вырашылі зрабіць спартыўную залу. Дзеля гэтага разбурылі палову будынка, з другой спробы скінулі Крыж з вежы (першы раз зламаўся кран) і адрэзалі прэзбітэрый.
Пасля гэтага пачалося сапраўднае змаганне за святыню і ў 1989 годзе яе вярнулі вернікам. А 29 лістапада адбылася першая імша за 40 гадоў, якую цэлебраваў астравецкі ксёндз Алазій Тамковіч. 20 красавіка 1991 года храм быў нанова асвечаны арцыбіскупам Тадэвушам Кандрусевічам, а 19 лістапада 2002 года парафія атрымала сваю сучасную назву і пачала называцца Дайлідскай.
Дзякуй Вам, што даглядзелі і дачыталі гэты допіс. Калі Вам падабаўся допіс, калі ласка, падпісывайцеся на мой канал, будзе яшчэ шмат чаго цікавага і таксама не забывайцеся паставіць лайк да гэтага допіса.