В собрании Национального музея хранится письмо поэта от 12 марта 1943 года. Письмо мы мы перевели на русский язык. Письмо от отца к сыну с войны. Отец не вернулся, написанному не суждено было сбыться.
«Сынок!
Письмо твоё получил. Очень красиво написано. Учись хорошо. Слушайся бабушку, Рафику апу и Суфию апу.Весной, во время половодья, далеко не ходи. Будем гулять вместе далеко-далеко, когда я вернусь. Договорились? Я куплю тебе всё, что захочешь. Ты тоже вырастешь. Станешь смелым, будешь храбрым бойцом, как твой отец, может, и парашютистом. Фаузия апа прислала твою фотографию. Я каждый день смотрю на неё. Пришлите фотографии мамы и всех остальных. Пиши мне. Всегда. Адрес тоже сам напиши. По-татарски учись читать и писать хорошо. Не будешь знать хорошо родной язык, не сможешь выучить других.
До свидания, соскучился, отец.
Рахим Саттар
12.3.42
Полевая почтовая станция 615, ВДБ, 2-й батальон, 5 рота, Саттарову Р. С."
_______
Милли музей тупланмасында шагыйрьнең 1943 елның 12 мартыннан булган хаты саклана. Хатны без рус теленә тәрҗемә иттек. Сугыш кырыннан этисенен улына язган хаты. Әтисе сугыштан кайтмый кала, хатта язылганнарны тормышка ашыру да насыйп булмый.
«Яраткан улым, Иль!
Синең хатыңны алдым. Бик матур язгансың. Шулай, яхшы укы. Әбиеңнең, Рәфика апаңның һәм Суфия апаңның сүзләрен тыңла. Язгы, сулы вакытта ерак чыгып йөремә. Мин кайткач икәүләп бик еракларга барып йөрербез. Ярыймы? Мин сиңа теләгән нәрсәңне алып бирермен. Син дә зур үсәрсен. Батыр булырсың, әтиең кебек оста сугышчы, парашютчы булырсын. Фәүзия апа синең рәсемеңне җибәрде. Мин һәр көнне карап алам. Әни һәм башкаларның рәсемнәрен җибәрегез. Миңа хат язып тор. Һәр вакыт. Адресын да үзең яз. Татарча укырга, язарга яхшылап өйрән. Туган телне яхшы белмәсәң, бер телне дә яхшы белмәссең.
Хуш , сагнып әтиең
Рәхим Саттар
12.3.42
Минем адрес:
Полевая почтовая станция 615, ВДБ, 2-ой батальон, 5 рота, Саттарову Р.С.»
