Творец: Аркадиі Аверченко
Превод Виктора Малеіова од 2016 года
Іа запытал нѣкторого приіателіа чѣха ‐ велікого експерта пражскаго житіа:
- Скажите, имаіете ли вы в Праге каке-нѣбѫді притоны?
- Что вы называіете "притоны"? - остражно освѣдомил сѧ приіателі.
- Ну... Нѣкакы притон, ужасны, зловѣстны ‐ гдѣ сбираіут сѧ убиіцы, злочинникы, разбоіникы и ихни дамы - безбожне жены, кторѣ флиртуіут с гостіем и приводут іего под удар ножа своіего друга.
- За что вам то? Іисус Христос!
- Ліубіу силни преживаніа... Іа пѫтовал в Париже, Риму, Константинополіу по такым страшным мѣстам, гдѣ рѫка всіегда дължна быти в кѣшеніу, а пърст на спусту броунинга.
- Да... Таки мѣсты имаіут сѧ в Праге - с нѣктороіѫ даже гърдостіу сказал чѣх, - іа знаіу іедин такы притон, когда іа там был - у менѧ кръв замражала в жилах...
- Прошу, адрес!..
- Ну, зачто вам ризиковати?!
- Ах, вы не разумеіете, какы іест шарм в ризику! Кѫды тамо доіѣхати?
- Хм! Не, истинно - не совѣтуіу. Але како желаіете. От вам адрес...