Լինում է, երբ կյանքիդ դժվար պահին որոշում ես մենակ հաղթահարել փորձությունն ու ոչ մեկին չծանրաբեռնել քո հոգսերով, խնդիրներով, առավել ևս ցավով ու վշտով։ Բոլորն էլ հոգսեր ունեն, կյանքն առանց քեզ էլ բարդ է։ Ի՞նչու մարդկանց ավելորդ մտահոգություն պատճառես․․․
Դիմանում, դիմադրում ես, մեկ էլ մի օր հասկանում, որ մեկի հետ կիսվելու անհաղթահարելի ցանկություն ունես, շատ բան չես ուզում, ուղակի քեզ լսի, ու թող անգամ հուսադրիչ կամ մխիթարակ խոսք չասի, չսփոփի, չասի, որ լավ է լինելու, սա էլ կանցնի, դու ուժեղ ես, ամեն բան մարդու համար է․․․ոչ մի բան, միայն իմանաս, որ հեռախոսագծի մյուս կողմում քեզ լսում են ու վերջ։
Բայց զանգելու ցանկությունից մինչև իրագործում մի հավերժություն է անցնում․ տասն անգամ ծանր ու թեթև ես անում, գցում-բռնում, մտովի ձևակերպում բարևն ու ասելիքդ, հետո որոշում չզանգել, հետո՝ զանգել, զանգել, բայց ամանները լվանալուց հետո, հետո զգում, որ անցավ․․․․թողեց, հետո, նորից ալիքը գալիս ու գլխով ծածկում քեզ ու այս անգամ ասում ես՝ վերջ, զանգեմ, խոսեմ, թեթևանամ։ Հա ի՞նչ կլինի որ․․․
Վերցնում ես հեռախոսդ, արագ գտնում համարն ու սեղմում զանգի կոճակը ու․․․ «Բաժանորդը անջատել է հեռախոսը, կամ գտնվում է ռադիոծածկույթից դուրս, Aппарат абонента выключен или находится вне зоны доступа, The number you dial can not be reached at the moment, please try again later…Ու հենց այդ պահին որոշում ես տիրապետել սինխրոն թարգմանության արվեստին և առանձնակի կենտրոնանում անգլերենի վրա, քանի որ դա քո կյանքի բացթողումներից մեկն է։ Իսկ ուրիշ ի՞նչ անես, երբ անելիքդ սպառվեց 5 վարկյանում, երբ բուրգդ փլուզվեց ու դու մնացիր դրա տակ։
Բայց երբ վճռական ես տրամադրված՝ քեզ կանգնեցնելն անհնար է։ Արագ գլխումդ ծագում է «պլան Բ-ն» ու դու գտնում ես հաջորդ «զոհիդ» համարը ու սեղմում զանգի կոճակը։ Ըհը․․․զանգը գնաց։ Փառք Աստծո։ Մեկ, երկու, երեք, հինգ, յոթ, տաս «տուու»․․․չպատասխանեց։ Հը․․գուցե նրա ձեռքերն էլ են թաց, ինչպես իմը մի 10 րոպե առաջ, լավ, մի 2-3 րոպե սպասեմ՝ հետ կզանգի։ 5, 7, 10․․․չզանգեց․․․
Մտքերի մրցավազքում առաջինը վերջնագծին է հասնում ամենամրցունակն ու աղաղակում՝ Աստված երրորդություն է սիրում։ Իհարկե, անվիճելի, պետք է փորձել երրորդ ու վերջին անգամը։ Ինչ-որ մի բան ներսից հուշում է, որ երրորդը անպայման կհաջողվի։ Ուղակի հիմա պետք է ընտրել մեկին, ով պատրաստ է լսել քեզ 7/24 ռեժիմով, օր ու գիշեր, առանց հանգստյան ու տոն օրերի, տարեկան 365 օր։ Առանց նախատելու, մեղադրելու, կշտամբելու, դատապարտելու, առանց անցյալը հիշեցնելու ու դատավճիռ կայացնելու։ Ուղակի լսի՝ միայն իրեն տրված լսելու աստվածատուր շնորհով, այնպես լսի, որ Նրա խորհրդավոր լռությունն, անգամ, հոգումդ արձագանքի երկխոսությամբ։ Որ հասկանաս, թե որքան խոսուն է նրա լռությունը, որքան իմաստուն է նրա զսպվածությունը։
Արտահայտվեցի, ավարտեցի իմ մենախոսությունը․․․արտաշնչեչցի, հանգստացա, խորը շունչ քաշեցի ու ավելի պարզ գլխով սկսեցի խորհել, թե այդ ինչպե՞ս եղավ, որ ամենավերջում հիշեցի Նրան։ Մեկին ու միակին, որ երբեք ու երբեք զբաղված չի լինում քեզ համար, երբեք չի գրում sms՝ "ես քեզ հետ կզանգեմ", չի լինում անտրամադիր, հոգնած ու անհավես՝ քո մտահոգությունները, ցավերն ու խնդրանքները լսելու համար։ Մեկին, ով երբեք ոչինչ չի ակնկալել ձեր հարաբերություններից․ նրան բավական է եղել, որ դու ընդունել ես նրան քո ամբողջ սրտով։ Հենց այդքանը, որպեսզի զգաս, որ Նա ոչ միայն լսում, այլև պատասխան է շնորհում իրեն հատուկ ձևով՝ գործով, առանց փուջ խոստումների։
Այդ ինչպե՞ս եղավ, որ ամենավերջում հիշեցի Նրան․․․
Մեղա քեզ, Տեր։