👆🏻Әкеміз осылар адам болсын, балалар оқысын деп ғұмырын мал ісіне арнаған жан еді ғой.
✅Әкеміз дала дейтін мектептің шәкірті еді. Желден, Күн мен Айдан, бұлттардан, жұлдыздардан үйренгені көп сияқты көрінетін.
✅Қай іске болсын мұқият қарайтын. Бір мәселе туса байыппен отырып шешетін. Жұмыс, жұмыс деп дамыл таппайтын. Әкеміз үшін сенбі, жексенбі деген ұғымдар жоқ екен.
✅Қай іс болсын, түбіне жеткізбей тынбайтын. Орынсыз сөйлемейтін. Елмен бірдей киінетін. Алдау, арбау дегенге жаны қас еді.
📌Ел “шопансың” деп жатпастан құрмет көрсетіп, әркез төрден орын беретін.
🐑Шопан демекші, осы ретте ойға бір әңгіме оралып тұр. Қай жылы екені есімде жоқ, марқұм Дінмұхамед Қонаев іссапармен әлдебір ауылға тоқтап, тұрғындармен жолығыпты...
👆🏻Содан кетерінде үлкендер: “Бізді елеп-ескеріп келгеніңізге ризамыз. Мына бір сәйгүлікті қазақтың ата салтымен тарту етеміз”, - депті. Дінмұхамед атамыз ойланып жатпастан: “Араларыңда шопан бар ма?”, - дейді. Ел түсініп жатпаса да бірден сол жерге ауылдағы қой бағатын жалғыз шопанды алдыртады ғой.
🐎Сосын жаңағы сәйгүлігіне шопанды отырғызып тұрып: “Бұл жүйрікке осы шопан мырза лайықты. Мұндай лауазымдағы азаматтың қадірін біліңіздер, тартуларыңызды осы кісіге қалдырамын”, - дейді. “Шопандар аман тұрғанда ел де аман-саулықта болады”, - деп жиналған жұрттың алдында әлгі қойшының абыройын асырып кетіпті...
💡Бұл оқиғаны естігенде қатты әсерлендім.
📌Жалпы малшылар қауымының мәртебесі деген мәселе мені көптен бері ойландырады. Бұған қатысты тағы да арнайы тоқтала жатармыз. Ата-анаммен түскен суретімді көріп, ойыма осы бір әңгіме орала кеткені...
🐑Идеолог шопанның әңгімесінен.
📌Жалғасы бар.