Henri Charriere Kelebek yazar kendi hayatını anlatmış. İşlemediği bir cinayet yüzünden müebbet kürek cezası alan yazarımız, on üç yıl boyunca usanmadan sürekli kaçıp kaçıp yakalanmış.
21 yaşında bir iftira yüzünden müebbet cezası yer. Uğramış olduğu haksızlık nedeniyle de kapatıldığı cezaevinde sürekli kaçma planları yapar. Hapis olduğu süre boyunca kendine hep teskin etmeye çalışır, kendine saygısı olan biri bu mezardan canlı çıkmalıdır. Umutsuzluğa kapıldığı her an “Yaşamak, yaşamak, yaşamak” sözcüğünü hatırlatır kendine. Sayısız kaçma girişimlerinde bulunur ancak talihi bir türlü yüzüne gülmez. Ve her yakalanışında hücreye tıkılır. Onlarca kez yakalanmasına rağmen bir sonraki gün yeni bir plan kurmaya başlar. Hücrede konuşmak yasak. Gün ışığı dahi göremez. Ama o karanlık, çıyan ve farelerde dolu hücrede yıldızları hayal eder, böylece hücrede olmasına rağmen kendini özgür hisseder.
Kitabın verdiği en önemli mesaj insanın en zor şartlarda bile hep bir umutla yaşaması mücadeleyi hiç bırakmaması ve özgürlüğün önemi eğer öleceksem özgürlüğüm için mücadele ederek ölmek isterim diyor. Bir mahkum için anlamı çok büyük çünkü kaybedilmeden birçok şeyin değerini bilemiyoruz. O dönemdeki hücre, hapishane şartlarının ne kadar zor, acımasız ve insanlık dışı olduğunu anlatıyor. Hayatta hep bir umut olabileceğini mücadeleyi bırakmamak gerektiğini ve bu kadar zor şartlar altında kurulan dostlukları çok iyi anlatmış
“Bu sessizlikten daha ağır ne olabilir? Beni dilediğin kadar cezalandır ama içinde yaşamaya mahkum ettiğin sessizlikten ağırını bulamazsın.”
“İnsanın alışmadığı şey yok, bütün mesele kendine hakim olabilmekte.”
Kaynak: https://www.e-kitapstore.com/henri-charriere-kelebek