162-ші Қара пайым-сөз: «Кет дегенде ит те кетеді» дегенді түсінбейтін Токберген мен Тлеуганымға

Ауылдың қой күзетіп, аңға бірге шығып, ел-жұртқа пайдасы тиетін есі дұрыс көп иттерінің арасында, бір-екі миы ашып қалған иттер жүреді. Олардың не адамға, не Құдайға пайдасы жоқ. Қазақ халқы «әйтеуір ит деген аты бар ғой» жүре берсін деп ол бейшараларға да анда-санда сүйек-саяқ лақтырып қояды. Осы бір-екі ит осының өзін мәртебе көріп, кейде ел-жұртқа пайдасы тиетін иттерге жүнін қампайтып, қыр көрсетуге тырысады. Сонда бөрібасар иттер «нервісіне тие берген» әлгі жаман-жәутік екі итке шайнап тастайын деп төніп келгенде, әлгі екі бишара ит көздері қитарланып, қорыққандарынан бұттарына тышып-сиіп қояды. Текті төбеттер әлгілердің сасық иісінен жиіркеніп, «ффуу, ффуу» деп жайына кетеді. Мына арамызда отырған Токберген Байтасов пен Тлеуганым Тикибаева деген екі қазақ осы екі сасық итке қатты ұқсайды. «Кет дегенде ит те кетеді» дегенді түсінбейді. Мейлі осылай ащы сөз есітіп арамызда жүре берсін. Өйткені олар ит қой, адами сөзді түсінбейді. Егер бұл екі ит сіздерге де тиісіп «нервілеріңізді шұқып жатса», үндемей құтылмаңыздар, «кет-ей, сасық бұралқы ит» деп етіктеріңізбен тұмсығынан бір теуіп тастаңыздар. Осылайша олар дұрыс ойлана алатын адамдар арасында өздеріне орын жоқ екенін, орын болса да сасық бөстек төселген босағаның арғы жағында ғана орын бар екенін біліп жүрсін...