Бу 2017 елның ноябре иде. 2 ай диярлек мин велосипедта Чебоксаридан Грузиягә киттем, һәм Калмыкия Республикасы аша йөрдем. Ул көнне далада көчле баш әйләнде - секундына ким дигәндә 20 метр. Мондый җил белән бару бик күп түгел - бару авыр.
Шуңа күрә велосипед әйләнергә һәм үз икесенә күчәргә тиеш иде. Күп машиналар үтеп китте, ләкин беркем дә туктамады, һәм мин бу турыда уйламадым. Минем уйымда бер нәрсә бар иде: Ставрополь территориясенә тизрәк барып җитү, чөнки чик якын тирәдә иде - берничә дистә чакрым.
Кинәт төбәкнең 05 номерлы авыр йөкле машинасы миннән берничә метр ераклашты. Сакаллы йөз кабинадан чыга һәм әйтә:
Мин кабинага барам, ул кулын суза:
Камил Даргин булып чыкты, Дагыстан авылында туган, кайсы төбәкне төгәл хәтерләмим.
Нәтиҗәдә, без Арзгирдагы юл читендәге кафеда туктадык һәм диңгез һәм ит кибете белән искиткеч хинкалны татып карадык. Шуннан, караңгы төшкәч, Камилл миңа мөселман намаз бүлмәсендә йокларга урын бүлеп бирде.
https://zen.yandex.ru/media/id/5e8b3e3d98ac9078032271e0/kak-ia-popal-v-uragan-v-kalmyckoi-stepi-i-menia-vyruchil-dalnoboiscik-iz-dagestana-5ece32ef755c3047978b8e13