Вось і настала тая пара, калі неба зацягнулі шэрыя хмары, сонейка схавалася і ледзь-ледзь праглядае калі-некалі праз галінкі, паветра халоднае і пранізваючае, а раніцай так не хочацца вылазіць з-пад цёплай коўдры..
Шмат хто не любіць восень за яе даждлівае надвор'е, сцюдзёны вецер і напамінак аб наступаючых зімніх маразах. Але ёсць і іншы бок. Гэта доўгія вячоркі, духмянасць карыцы, рамантычныя спатканні, калі ўцякаеш разам з каханым ад дажджу пад аднім парасонам і, бясспрэчна, шамаценне лісця пад нагамі.
Калі, як не восенню, ты можаш укруціцца у шарсцяны плед і піць гарачую каву, назіраючы за прахожымі, якія кудысьці спяшаюцца па сваіх справах. А яшчэ можна сядзець ва ўтульнай кавярне з сябрамі і дзяліцца сваімі марамі…Але самае прыемнае, мабыць, – гуляць па восеньскаму парку. Навокал столькі яркіх фарбаў, што вочы разбягаюцца! Паветра быццам празрыстае, насычанае асаблівым рэзкім пахам. Каляровае лісце ўпрыгожвае дрэвы, шамаціць пад нагамі, нават кружыць у паветры. Вы заўважалі, што нават на адным дрэве кожны ліст афарбоўваецца па-свойму? Першым скідае сваё залацістае адзенне прыгажун ясень. Затым лісце таполі пакрываецца маленькімі кропачкамі, падобнымі да вяснушак на твары чалавека. У каштана лісты падобныя да парасонаў: яны робяцца спачатку жоўтымі, як лімон, а потым зусім карычневымі. Але асабліва прыгожыя лісты клёну. Яны нагадваюць залатыя зоркі з бардовай аблямоўкай, якія падаюць з неба і ўсцілаюць зямлю шапацячым дываном.
Ідзеш раніцай на працу, раптам падуе гарэзлівы ветрык, і вакол закружаць лісты-парашутысты. Якая прыгажосць!