Найти в Дзене

महाभारतम् - आदिपर्व Махāбӿāратам Āдипарва

नमस्ते देवदेवेश नमस्ते बलसूदन । 

नमुचिघ्न नमस्तेऽस्तु सहस्राक्ष शतक्रतो ॥८॥ 

намасте девадевеща намасте баласӯдана /

намучигӿна намастеɐсту сахасрāкша щатакрато //

सर्पाणां सूर्यतप्तानां वारिणा त्वं प्लवो भव । 

त्वमेव परमं त्राणमस्माकममरोत्तम ॥९॥ 

сарпāн̣ā сӯрйатаптāнāм̇ вāрин̣ā твам̇ плаво бӿава /

твамева парам̇ трāн̣амасмāкамамароттама //

ईशो ह्यसि पयः स्रष्टुमनल्पं च पुरन्दर । 

त्वमेव मेघस्त्वं वायुस्त्वमग्निर्वैद्युतः परः ॥१०॥ 

ӣщо хйаси пайах̣ срашт̣уманалпам̇ ча пурандара /

твамева мегӿаствам̇ вāйуствамагнирвәидйутах̣ парах̣ //

त्वमेव घनविक्षेप्ता त्वामेवाहुर्घनं पुरा । 

त्वं वज्रमतुलं घोरं मघवांस्त्वं बलाहकः ॥११॥ 

твамева гӿанавикшептā твāмевāхургӿанам̇ пурā /

твам̇ ваџраматулам̇ гӿорам̇ магӿавāм̇ствам̇ балāхаках̣ //

स्रष्टा त्वमेव लोकानां संहर्ता चापराजितः । 

त्वं योनिः सर्वभूतानां त्वमादित्यो विभावसुः ॥१२॥ 

срашт̣ā твамева локāнāм̇ сам̇хартā чāпарāџитах̣ /

твам̇ йоних̣ сарвабӿӯтāнāм̇ твамāдитйо вибӿāвасух̣ //

त्वं महाभूतमाश्चर्यं त्वं राजा त्वं सुरोत्तमः ।

त्वं विष्णुस्त्वं सुरारिघ्नस्त्वं देवस्त्वं परायणम् ॥१३॥ 

твам̇ махāбӿӯтамāкшчарйам̇ твам̇ рāџā твам̇ суроттамах̣ /

твам̇ вишн̣уствам̇ сурāригӿнаствам̇ деваствам̇ парāйан̣ам //

त्वं सर्वममृतं देव त्वं सोमः परमार्चितः । 

त्वं मुहूर्तस्तिथिस्त्वं च त्वं लवस्त्वं पुनः क्षणः ॥१४॥ 

твам̇ сарвамамрьтам̇ дева твам̇ сомах̣ парамāрчитах̣ /

твам̇ мухӯртаститӿиствам̇ ча твам̇ лаваствам̇ пунах̣ кшан̣ах̣ //

शुक्लस्त्वं बहुळश्चैव कलाः काष्ठा तथा त्रुटिः । 

संवत्सरस्तु मासाश्च रजन्यश्च दिनानि च ॥१५॥ 

щукластвам̇ бахулакшчәива калāх̣ кāшт̣ӿā татӿā трут̣их̣ /

сам̇ватсарасту мāсāкшча раџанйакшча динāни ча //

त्वमुत्तमस्सगिरिवना वसुन्धरा 

सुभास्वरं वितिमिरमम्बरं तथा । 

महोदधिः सतिमितिमिङ्गिलस्तथा 

महोर्मिमान्बहुमकरो झषालयः ॥१६॥ 

твамуттамассагириванā васундӿарā

субӿāсварам̇ витимирамамбарам̇ татӿā /

маходадӿих̣ сатимитимиӈгиластатӿā

махормимāнбахумакаро џӿашāлайах̣ //

मनीषिभिस्त्वमिति सदाऽभिपूज्यसे 

महर्षिभिर्मुदितहृदम्बुजे विभो । 

अभिष्टुतः पिबसि च सोममध्वरे 

वषट्कृतान्यपि च हवींषि भूतळे ॥१७॥ 

манӣшибӿиствамити садāɐбӿипӯџйасе

махаршибӿирмудитахрьдамбуџе вибӿо /

абӿишт̣утах̣ пибаси ча сомамадӿваре

вашат̣крьтāнйапи ча хавӣм̇ши бӿӯтале //

अजाय लोकत्रयभावनाय भूतात्मने गोपतये वृषाय । 

सूर्याय सर्गप्रळयानलाय नमो महाकारुणिकोत्तमाय ॥१८॥ 

аџāйа локатрайабӿāванāйа бӿӯтāтмане гопатайе врьшāйа /

сӯрйāйа саргапралайāналāйа намо махāкāрун̣икоттамāйа //

विवस्वते ज्ञानभृदन्तरात्मने जगत्प्रदीपाय जगद्धितैषिणे । 

स्वयम्भुवे दीप्तसहस्रचक्षुषे सुरोत्तमायामिततेजसे नमः ॥१९॥ 

вивасвате џњāнабӿрьдантарāтмане џагатпрадӣпāйа џагаддӿитәишин̣е /

свайамбӿуве дӣптасахасрачакшуше суроттамāйāмитатеџасе намах̣ //

त्वं विप्रैः सततमिहेज्यसे फलार्थं 

वेदान्तेष्वतुलबलौघ गीयसे त्वम् । 

त्वद्धेतोर्यजनपरायणा द्विजेन्द्रा 

वेदान्तान्यभिगमयन्ति सर्ववेदैः ॥२०॥

твам̇ випрәих̣ сататамихеџйасе пӿалāртӿам̇

ведāнтешватулабаләугӿа гӣйасе твам /

тваддӿеторйаџанапарāйан̣ā двиџендрā

ведāнтāнйабӿигамайанти сарваведәих̣ //