Баяғыда бір әйел күнде таңертең ерте тұрып екі таба нан пісіреді екен. Бірін өз отбасы турап жесе, екіншісін көшедегі жай жүргіншіге үлестіреді екен. Екінші нанды ылғи терезенің алдына қоя салады. Көзі түскен кез келген адам алып кете береді. Сол нанды терезенің алдына қойған сайын әйел жақсы өмір іздеп сапарға шыққан ұлы үшін дұға жасайды. Бірнеше ай бойы баласынан хабар жоқ, соның аман - есен үйге оралуын тілейді.