Als er één ding is dat het Italiaanse voetbal, waarvan het meer dan eens wordt beschuldigd, heeft gekenmerkt, is het wel om de rug te sluiten en te wachten op een tegenaanval die het in staat zou stellen om 1-0 te eindigen, genoeg om te winnen. De catenaccio, voor velen het minst gelijkend op het voetbal dat gespeeld kan worden. Hoewel er zoals altijd uitzonderingen zijn, en een daarvan is precies het team waar we het nu over willen hebben. Een Italiaanse club die tussen de jaren '80 en '90 van vorig jaar een tijd heeft gekenmerkt, zowel voor de visie van het voetbal in het land als in het hele continent. Een team dat alles te danken heeft aan zijn coach: Arrigo Sacchi.
Een revolutionair concept van voetbal in Italië
AC Milan's speelfilosofie veranderde volledig toen Sacchi het team overnam. Een zonale verdediging, druk op de frontlinies en het afdekken van de ruimtes was iets dat nog nooit eerder was gezien in de manier waarop een Italiaans team speelde.
Vanuit Parma had de coach een zeer moeilijke opdracht, want Milaan was niet bepaald in een goed sportmoment. Berlusconi (ja, dat een) had net geïnjecteerd een aanzienlijke hoeveelheid geld om te proberen om het team te verhogen, maar het was niet totdat Sacchi nam de leiding van de opleiding van hem dat ze begonnen te zien de gewenste resultaten.
Verdedigingsmerk van het huis
Omdat het niet anders kon, was de achterdeur gevuld met Italiaanse verdedigers. Dat is niet verwonderlijk, want Franco Baresi en Paolo Maldini behoren tot de beste verdedigers uit de geschiedenis.
Met een stevige en ordelijke verdediging kon alles erop wijzen dat de coach er aan dacht om hetzelfde te doen als veel andere Italiaanse teams: achterin gesloten spelen. Maar niets is minder waar. Er waren enkele verrassingen die van buiten kwamen en het verschil maakten tussen deze en andere nationale teams, waardoor Milaan een voor velen onbekend Europees karakter kreeg.
De "Nederlandse verbinding".
Het centrum van het veld bracht drie grote Nederlandse spelers binnen, die zowel voor de club als voor de nationale ploeg geschiedenis hebben geschreven. Rijkaard temperde zijn zenuwen elegant, terwijl zijn twee landgenoten, Guillt en Van Basten, het hunne iets hoger deden, totdat hij het spel in het tegendoelpunt afmaakte.
Reeds in het eerste seizoen van dit vernieuwde Milaan, belast met Arrigo Sacchi, slaagde het team erin om de competitie en de Supercup te winnen. Alleen een Napels waarin Maradona speelde kon hem tot bijna het einde toe onder ogen zien, hoewel ze uiteindelijk zelfs thuis een pak slaag kregen. De legende rossonera was nog maar net begonnen.
Het jaar daarop was er een veel grotere uitdaging. De fans waren enthousiast en wilden meer. Ze droomden ervan de Europese beker te winnen. De eerste wedstrijden leken niet zo'n goed resultaat te voorspellen, want Red Star en Werder Bremen maakten het niet bepaald gemakkelijk. Maar Milan speelde op het niveau van andere clubs, zoals blijkt uit het vernietigen van de Quinta del Buitre (5-0) en het verpletteren van een Steaua (4-0) die niet zag waar de doelpunten vandaan kwamen. Uiteindelijk kwam de droom uit en brachten de Italianen de trofee naar Milaan.
Uiteindelijk won Sacchi Milan met Sacchi Milan de League en Supercup, 2 Europese bekers, 2 Supercups en 2 intercontinentale bekers. Na de economische en sportieve ondergang werd het team een van de groten van de wereld.
De lichten gaan uit, en daarmee de legende...
Sommigen wijzen op een episode die zich voordeed toen Milaan voor de derde keer vocht om de Europacup te winnen. Olympique Marseille slaagde erin de eerste etappe van de kwartfinales in Italië te winnen. In de terugkeer verloor Milaan 1-0 toen een deel van de lichten uitviel. Als teken van protest, ze wilden niet terug te keren naar het veld om de storing op te lossen en werden gegeven voor verloren, naast het veto deelname het volgende jaar.
Thuis waren de tweede plaats en Sacchi nam afscheid van de ploeg om de leiding van de nationale ploeg over te nemen. De verdediging in de zone en alle filosofie van de technicus ging met hem mee. Capello nam de leiding van een team dat had manieren van kampioen en bleef winnen sommige titels, maar al spelen op een andere manier en met verschillende voetballers. Sacchi's onsterfelijken maakten plaats voor Fabio Capello's onoverwinnelijke, hoewel dit een ander team is dat bij een andere gelegenheid kan worden besproken.
Vandaag de dag wordt Milaan nog steeds beschouwd als een van de beste teams in Europa, met de ambitie om hun competitie en de Champions League te winnen. Maar er is geen twijfel dat de beste Milaan aller tijden degene was die Arrigo Sacchi als coach had.