Ідэнтыфікацыя прыроды з ландшафтам вядзе прамую дарогу да турыстычнага вопыту і "прыручанай" прыроды, якая знаходзіць сваё ўвасабленне ў турыстычных курортах, ландшафтных парках і іншых пунктах. Сучаснасць, на думку М а с С а н н е л л, пераўтварыла прыроду
у сферы забаў, выкарыстоўваючы яго двума спосабамі: рэкрэацыйна-эстэтычным, ствараючы прастору турыстычнага вопыту, у якім прырода
з'яўляецца ў якасці дэкарацый альбо ландшафтнага парку 1 6. Прырода ўзбуджае.
Цікавасць, дотык, уражанне або прыцягненне павінны быць для турыста
прывабны. У гэтым кантэксце Уры падкрэслівае значныя змены ў чытанні
і адчуванне прыроды: пад уплывам турызму з выкарыстаннем прыроды
бліжэйшы тэрмін: прыроднае асяроддзе - ператвараецца ў атракцыён
турыст. Такім чынам - з пункту гледжання турызму - можна казаць, а не
столькі пра прыроднае асяроддзе, колькі пра яго канкрэтную формулу - турыстычную
навакольнае асяроддзе. У гэтым сэнсе прырода становіцца турыстычным асяроддзем.
https://www.google.com/search?sxsrf=ACYBGNQIbycxblgMN9_sO1_xsCW1P0UKVw:1569932745275&q=%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%81%D0%B8%D1%8F+%D0%BF%D1%80%D0%B8%D1%80%D0%BE%D0%B4%D0%B0+%D0%BB%D0%B5%D1%82%D0%BE&tbm=isch&tbs=simg:CAQSkwEJbmzyTBY3V9AahwELEKjU2AQaAAwLELCMpwgaYgpgCAMSKNEVyhXMFdIVzhXLFY4e5RXPFeYVySjLOM44pSqoKtUopCrKKMc42SEaMJyp8h6hEE-EWird3qUgxWacdkoiWC3vYmAHOzTfd8XZbaBjEh3fiwBbqv9pQJTNzCAEDAsQjq7-CBoKCggIARIE-w_1sIAw&sa=X&ved=0ahUKEwiwvemch_vkAhWC_qQKHeMZC1AQwg4ILSgA
Вядома, гэтую праблему можна разглядаць з іншага боку, а менавіта
з боку магчымых цялесных адчуванняў, якія турыст "w p r o w i o n y у руху"
неабходна выпрабоўваць у розных умовах прыроднага асяроддзя: па-рознаму назіраць за ландшафтам падчас альпінізму, ён розны
- ляжаць на пляжы альбо сядзіць у аўтобусе. Цела ў руху становіцца не толькі
ўсведамляе навакольнае асяроддзе, але таксама адчувае да іх адчуванне, таксама заўважаючы яго патрэбы. Аднак пазіцыя такая: турыстычная
ад назіральніка, размешчанага ў гэтым раёне, ён павінен стаць сваім
удзельнік, ступі ў свет, і таму адмовішся ад погляду
панарамны для цалкам пачуццёвага ўзаемадзеяння. Мы бачым,
у рэшце рэшт, не толькі ш i д о к i, але і гукі, пахі, водары, што з гэтым
навакольнае асяроддзе, у якім мы апыняемся, прыцягвае ўвесь сэнсарны стан чалавека. Прырода не так акружае нас, але - як падкрэслівае Арнольд Берлеант - нас засвойвае,
паглынае, прымушаючы нас стаць яго часткай, і таму мы гэтага не робім
мы можам аб'ектывізаваць яго, і мы не ў стане азначыць яго межы
мы не можам аддаліцца ад свету, каб вымераць і ацаніць яго аб'ектыўна. Гэтае правіла распаўсюджваецца і на турыстаў, якія, як прызнаецца, карыстаюцца