Als een Professional Cycling World Cup is net afgelopen, en na het zien van een beetje van de runrun van de sociale netwerken over het, ik ben opnieuw overvallen door een twijfel dat, in werkelijkheid, elk jaar plannen voor het hele luchtruim van onze sport. De vraag is altijd dezelfde en de antwoorden zijn niet eenvoudig: is fietsen winstgevend? Maar we gaan het aanpassen aan het doel van deze blog. Is fietsen rendabel als middel om het toerisme te promoten? En dan is er nog een andere vraag: in hoeverre kan het fietstoerisme de uitgaven voor deze promotie financieel ondersteunen?
In werkelijkheid denk ik dat alle antwoorden en argumenten in één woord samen te vatten zijn: het hangt ervan af. Misschien is het ereldkampioenschap voetbal wel een van de moeilijkste gebeurtenissen om winst te maken, waar we het ook zien. Het geval van Ponferrada 2014, dat vier jaar later nog steeds door het gemeentebestuur wordt betreurd, blijft voor het nageslacht. Er zijn echter geen cijfers die ons vertellen of de bedevaart van de fietsers er sindsdien is toegenomen of afgenomen. Bergen 2017 (Noorwegen) had de indruk een groot publiek succes te zijn, maar de Noordse autoriteiten hebben het openbaar gemaakt dagen nadat de begroting met ongeveer 40 procent was gestegen, en we hebben het hier over enkele miljoenen euro's vertraging. We zullen binnenkort weten dat de cijfers van Yorkshire, hoewel het verschrikkelijke weer dat tijdens de week heeft geregeerd waarschijnlijk meer uit te nodigen om de regio te ontvluchten dan iets anders. Een regio die, laten we dat niet vergeten, de mannelijke en vrouwelijke Ronde van Yorkshire heeft tijdens het seizoen en die zeker grote hoeken heeft om de pedalen te raken. Maar ze schitterden niet bij deze gelegenheid.
Maar het is ook waar dat het Wereldkampioenschap voetbal in alle opzichten een merkwaardig evenement is. Wat ik wel denk is zonder enige twijfel het 'spiegeleffect' dat de professionele wielersport heeft op de amateurs die eronder zitten en proberen het gedrag van hun pedaalidolen na te bootsen, of voor hun volgende vakantie dezelfde bestemming te zoeken als waar de profs al doorheen gereisd hebben. Zonder verder te gaan, is onlangs een vriend van mij in de Picón Blanco aangekomen, een haven die niet erg lang maar wel erg moeilijk is en die half in de mode is in het fietslandschap omdat het het einde van de etappe van de Vuelta a Burgos twee jaar op rij is geweest. Het klonk zelfs voor de Ronde van Spanje.
Het is zeer interessant een verslag van El Confidencial waarin zij het overheidsgeld dat precies de Spaanse ronde was, hebben gevolgd. De burgemeester van Arredondo zei dat het toerisme in zijn dorp, waarvan het gemeentelijk district de beklimming naar Los Machucos herbergt, misschien wel 60% heeft kunnen beklimmen sinds La Vuelta de top in 2017 populair maakte. Hij herhaalde, laten we niet vergeten, in 2019. Maar hier hebben we het over veel bescheidener cijfers. De aankomst in Los Machucos en het vertrek van de volgende etappe de volgende dag kosten volgens dit rapport altijd zo'n 130.000 euro aan de Cantabrische schatkist.
De cijfers kunnen iets beter worden vergeleken met Asturië. In 2019 heeft het Prinsdom ongeveer 200.000 euro aan Unipublic moeten vrijmaken voor dat drieluik van podia van Oviedo, Acebo en La Cubilla. En kijk dat het sportieve spektakel, vooral in het laatste, niet briljant was. Voor het hebben van een berekening, in 2015 waren er ook drie dagen van race in Asturische landen. De Unión Hotelera Asturiana presenteerde vervolgens een studie van het effect van de Vuelta in de regio, schatting van het min of meer op 2,1 miljoen euro, waarvan 830.000 waren de invloed van de media, altijd meer etherische. Alleen de hotel- en restaurantuitgaven - meer tastbaar - van de kant van de mensen van het ras en de fans overtroffen al een miljoen mensen. Met andere woorden, het heeft de investering teruggegeven, vermenigvuldigd met vijf.
Uiteraard ben ik naar een race als de Vuelta gegaan, maar voor een deel is dat omdat de meeste impact is ook waar de nummers in overvloed is. We kunnen ook naar de Volta a Catalunya gaan, die in 2018 een totale economische impact van ongeveer 20 miljoen euro zou hebben gegenereerd. Het is waar dat het in zijn geval moeilijker is om in zijn eentje fietstoerisme aan te trekken in de bergpassen waar het doorheen gaat... omdat ze al een gewoon bedevaartsoord zijn, omdat ze midden in de Pyreneeën liggen. In 2019 heeft de Catalaanse ronde geen totaal effect opgeleverd - of ik heb het niet gevonden - maar ze hebben wel gezegd dat er bijna 17 miljoen televisiekijkers op Europees niveau waren. Dat is helemaal niet slecht.
Dit zijn enkele negatieve en positieve voorbeelden. En om af te sluiten en af te sluiten, een persoonlijke mening. Ik ben van mening dat fietsen een winstgevende sport is en dat professionele carrières een belangrijke mediacarrière zijn voor plaatsen die zich willen positioneren als een bestemming voor latere fietstoeristen. Het is duidelijk dat de belangrijkste plaatsen hier de havens zijn. Een bergetappe waar bovendien is er spektakel natuurlijk alleen met dit is het niet de moeite waard. Het moet vergezeld gaan van een bepaalde structuur voor de fietser, zowel met routes als in bedrijven die kunnen hebben wat deze publieke vraag kan hebben. En het is niet zo dat een regio alleen gaat wonen.