Фільм "Не (сябры)" Тадэвуша Слівы, хаця гэта яшчэ адна варыяцыя на тэму італьянскага хіта, ззяе ўласнай польскай пышнасцю.
На вячэру збіраюцца сем сяброў. Яны не бачыліся нейкі час, і вырашылі дагнаць. Гэта прыемна і па-хатняму. Хорн. Усе смяюцца і клапоцяцца. Тут спакойная атмасфера. У нейкі момант, аднак, адзін з іх вырашае прапанаваць незвычайную гульню - сябры павінны адказваць на кожны тэлефон у рэжыме гучнай сувязі і чытаць кожнае паведамленне, якое да іх прыходзіць. Нявінная забава, накіраваная на праверку таго, наколькі добра яны добра ведаюць адзін аднаго.
Усё добра, пакуль не высветліцца, што кожны з іх хавае свае сакрэты, а мабільны тэлефон - большая давераная таямніца, чым любы з нібыта блізкіх людзей.
Італьянская пастаноўка Паола Генэвэзэ з 2016 года - "Ён ляжыць у добрай кампаніі" - апынулася бясспрэчным хітом менавіта з-за прастаты яго першапачатковай ідэі. Фільм закрануў такую ўніверсальную і сучасную праблему, што заваяваў прыхільнасць гледачоў па ўсім свеце. Бах! Хутка стала зразумела, што тэма была зразумелая ў розных культурных колах - пачалі прадаваць правы на сцэнарый, каб наладзіць акцыю ў пэўных краінах і дасягнуць як мага больш шырокай аўдыторыі.
Па гэтай прычыне 11 версій фільма ўжо зроблены, астатнія знаходзяцца ў вытворчасці. У тым ліку ў такіх краінах, як Індыя, Турцыя ці Паўднёвая Карэя. Арыгінальны фільм нават трапіў у Кнігу рэкордаў Гіне са, як твор, які быў перавыдадзены найбольшая колькасць разоў.
Поспех фільма шмат у чым быў абумоўлены і тым, што пастаноўку распавядалі практычна класічным тэатральным спосабам. У нас ёсць адзінства часу, месца і дзеяння, і героі пастаянна знаходзяцца ў адной гаспадарцы. Гэты кантэкст таксама тлумачыць мноства нацыянальных варыяцый арыгінальнага твора. Бо нікога не здзіўляюць новыя пастаноўкі вядомых класічных культурных тэкстаў. Дык чаму мы павінны здзіўляцца шматлікім версіям "Лежучы ў добрай кампаніі"?
Незнаёмыя - усё яшчэ з польскага фільма
Пастаноўка Тадэвуша Слівы, як і розныя пастаноўкі адной п'есы, не проста другасная рэпрадукцыя добра вядомага твора. Фільм надае сюжэту новую, экспрэсіўную адметнасць, непарыўна звязаную з краінай паходжання.
Перш за ўсё, польская прадукцыя перамагае драматургію ўсёй сітуацыі нават больш, чым арыгінал. Калі ў італьянцаў клімат фільма часта мяшаецца паміж камедыяй і драмай, у Śliwa з нейкага моманту назіраецца толькі пастаяннае павелічэнне напружання і чаканне выбуху. Фільм вельмі добра рэжысёр з драматычнага боку. Наступныя падзеі, здаецца, толькі зацягваюць пятлю вакол шый як герояў, так і гледача. Гэты чалавек не можа адарваць вачэй ад экрана, цалкам паглынутага развіццём падзей.
(Не) сябры - усё роўна з фільма
Акрамя таго, рэжысёр умела праводзіць настрой і добра арыентуе акцёраў. Кожны з іх атрымлівае свой шанец апынуцца ў цэнтры ўвагі і выкарыстае гэта найлепшым чынам. Мая Асташэўска, аднак, лідзіруе сярод зорных роляў, якая ў адной паслядоўнасці змагла засланіць астатнюю ролю акцёра і прадэманстраваць выключныя навыкі ў бязглуздай рухомай сцэне - гэтая нікога не пакіне абыякавым.
"Не (сябры)" таксама выклікаюць яркія рэакцыі ў сцэнах, звязаных з гісторыяй аднаго з мужчын. Тэма, узнятая тут, значна мацнейшая, больш драматычная і надзейная, чым у арыгінале, менавіта таму, што тычыцца польскай рэчаіснасці. Справа раптам становіцца больш адчувальнай, сапраўднай і шчыра кранальнай.
Няхай той факт, што Кася Смутняк, зорка арыгінальнага фільма, вырашыла паўтарыць сваю ролю ў польскай версіі, таксама стаіць за высокім узроўнем працы.
Менавіта таму, што праца дазволіла ёй падысці да персанажа з зусім іншага ракурсу і прайграваць яго на крыху іншых нотах. Трэба прызнаць, што эфект дзіўны.
"(Не) Сябры" - гэта твор, які прыцягвае ўвагу і можа сапраўды рухацца гледача. Гэта, безумоўна, стане ўкладам у шматлікія размовы з сябрамі і сям'ёй. Вельмі добра - важныя творы заслугоўваюць галоснасці і апладысментаў. І "(не) сябры" могуць нам шырока адкрыць вочы!
Фільм ужо ў тэатрах.