Бір сəтке мен отыра қап ойландым!
Демалыс күн ерекше еді мен үшін!
Бала кезде барлығына үлгеріп.
Кеш болғанда шаршамайтын мен едім.
Ала таңмен шығаратын киізді.
Көрпе-көпшік, алашалар тізілді.
7- 8 жіп үстінде жуылған,
Кірлер іліп қоюшы едік сан түрлі.
Пештің үстін майлап-сипап, əктеп.
Еден жуып, үйді жинап мұнтаздап.
Керəсеңкі шамға майды толтырып,
Ал тұрбасын сүртетін-ек ысқылап.
Топыраққа ысқылайтын табақтар,
Жалт-жұлт етіп күн нұрында ойнайтын.
Картоп аршып, қуырамыз табаға.
Қарап тұрып өз көзің бір тоймайтын!
Домалатып бауырсақты пісіріп.
Етті асып, үш-төрт жайма нан ысып.
Лаулап жанған пешке салып көмірді.
Қоюшы едік үйдің ішін қыздырып.
Сиыр туып, мал жамырап корада.
Мəре-сəре өз алдына, сол ара.
Уыз ішіп, қошақанды сүйрелеп,
Ойнайтынбыз "бұйра-бұйра", - деп сонда.
Бір күнгі сол демалыста барлығын,
Үлгеретін біздер едік, - тап шыным!
Кайран, сол бір қайталанбас бала кез!
Демалысым, ерекше едің сол кезім!
Ал қазіргі демалысқа таң қалам?
Құны да жоқ, бей -берекет шаршатқан.
Үйдің іші міне, толған кнопка.
Басып қалсаң істеп жатыр жан-жақтан.
Бірақ уақыт кім-кімге де жетпейді!
Демалыс жоқ, тездетсем де, бітпейді?
Бір күн деген, бір сағатқа тең келген!
Бұл заманның өзгергіп-ақ кеткені!