Сергей Плыткевич, planetabelarus.by
У першы працоўны дзень новага 2019 года я вырашыў падзяліцца здымкамі гарадзішча на Менцы: краіна перажывае цікавы перыяд, думаю, нагадаць у гэты момант пра нашыя гістарычныя карані не будзе залішнім…
Вось так выглядала рачулка Менка 27 лістапада 2005 года.
Гарадзішча таксама было засыпана снегам.
На яго крутых пагорках можна было ўбачыць такія фотагенічныя дрэвы…
17 лістапада 2007 года – марозна, але рэчка яшчэ не замерзла.
Прайшло дзесяць год, 2 сакавіка 2017 года. Многія старыя дрэвы зрэзаны, вядзецца “добраўпарадкаванне” берагоў Менкі. На жаль, такія варварскія адносіны да гістарычных мясцін даводзіцца назіраць даволі часта…
Паўдневы бок гарадзішча не пашкоджаны, у цэнтры стаіць памятны валун.
Але больш за ўсё мяне ўражваюць паліэтыленавыя мяхі пад клёнамі на тэрыторыі гарадзішча…
Я разумею, што камусьці падабаецца кляновы сок, але ж гэта святое для беларусаў месца! Напэўна, мясцовыя жыхары так не думаюць…
Я доўга збіраўся зрабіць панарамныя здымкі гарадзішча на Менцы. Але гэта ніяк не атрымлівалася: за дзесяць год палётаў на верталетах і самалетах маршрут ніводнага разу не прайшоў побач. Затое, як толькі я набыў квадракоптэр, у першы ж сонечны дзень прыехаў да гарадзішча.
16 студзеня 2018 года. Былы старажытны горад як на далоні, на першым плане рачулка Менка.
Погляд з заходняга боку – незвычайная канфігурацыя ў гарадзішча, ці не праўда?
11 кастрычніка 2018 года. Пачаліся асеннія туманы, я спадзяваўся зрабіць незвычайны кадр.
Прыехаў на гарадзішча зацемна, сонца яшчэ не ўзнялося, а я пачаў здымаць.
Туман, на жаль, быў не такі моцны, як я чакаў. Але казачнасці ён крыху дадаваў.
Можна ўявіць, якое бурнае жыццё калісьці віравала ў гэтым куточку беларускай зямлі…
Над туманам уздымаецца сонца, магчыма, гэткім жа яго бачылі і нашыя продкі, толькі з крыху ніжэйшай кропкі.
Другога студзеня 2019 года я зноў лётаў над гарадзішчам, выглядала яно прыгожа, але ў чарговы раз падвяла тэхніка – не чытаецца флэшка. Таму магу падзяліцца толькі здымкамі з зямлі.
Рэчка Менка і абрэзаныя дрэвы.
Каля гарадзішча ў Менку ўпадае ручай Дунай.
А гэта погляд з паўднёвага боку, дзе захавалася некалькі старых дрэваў.
Спадзяюся, у бліжэйшыя стагоддзі гэтае месца па-ранейшаму будзе заставацца для беларусаў вельмі адметным і дарагім, і сюды будзе прыязджаць мноства турыстаў…