Кеше гомеренең иң авыр мизгелләреннән берсе – газиз әниеңне югалту. Бу юлларны укыган бер генә кеше дә кайгы-хәсрәтсез түгелдер.Бу турыда күпме генә уйламаска тырышсак та, без дә язмыштан уза алмадык. Көтмәгәндә өстебезгә ишелеп төшкән кайгының авырлыгын берни белән чагыштырып та, берничек җиңеләйтеп тә була торган түгел.
Әнием, безне калдырып киткәнеңә быел өч ел булды.Төшләремдә сине күрәм дә и сөенәм, бер дә янымнан җибәрәсе килми. Уянам да бар да элеккечә... синсез.Кайтырсың да безне башка ташлап китмәссең кебек...Ләкин бу хыял гына шул. Эх, бер генә сәгатькә генә булса да, син исән-сау булган, бер кайгысыз балачакка кайтып килер идем...