Арсений КАНЕВ. Додь да Дадь
Öти овмöсын олісны-вылісны пуысь вöчöм Додь да Дадь. Öтсöгласöн олісны. А сэсся коркö пöрысьмисны. Öтчыд на костын пансис вензьöм: коді унджык пöльза вайис кöзяиныслы аслас нэмöн.
Додь шуö: «Ме и турун ваялі, кöзяинöс вöрö новлöдлі, ва катлі юкмöсысь. Вöв ме дорö доддявлісны. А со тэ дорö вöвсö оз доддявны».
Дадь сылы вочавидзö: «А ме вылын кагаясöс новлöдлісны яслиö да садйö, исласисны чой горув. Ватö на ваявлісны флягаöн. Тэ ыджыд да сьöкыд, и тэнö челядьыс оз вермыны кыскавны ки выланыс, а менö вермöны».
Налысь пинясьöмсö кыліс кöзяиныс да кывкöрталіс: «Энö вензьöй, ті кыкнанныд уна буртор меным вöчинныд асланыд нэмöн. Öні менам эм быдсяма кöрт техникаыс, но ме тіянöс ог шыбит, шыльöда-мольöда да видзны кута, быттьö музейын».
Василина ЛЫМИНА. Ичöт Мой
Оліс-выліс ичöт Мой. Оліс сійö öтнасöн, бать-мамыс чери кыйысьяслы тывйö сюрисны да. Быд лун Мой вöчис аслыс выль оланін. Ичöт Тим ёна радейтіс васö, лунтыр уяліс, тöдмасис выльторъясöн. Öтчыд сійö пырис ва улö зэв пыдö да акнитіс: сэні вöлі сэтшöм лöсьыд, ставыс дзирдаліс-югъяліс, а шöрас сулаліс ыджыд двореч. Тадзи ичöт Тим сюрис ваувса царствоö. Сійöс кытшалісны кымынкö дзоля чери да нуöдісны цар дорö.
Цар пукаліс ыджыд трон вылын. Киас кутіс лэбын кодь бедь. Скöрпырысь юаліс, мый пö тэныд татысь колö. Шöйöвошöм ичöт Мойлöн кывйыс горшас сибдіс. Царыд аддзис Тимлысь повзьöм синсö да нюммуніс. Кутіс мелі гöлöсöн сыкöд сёрнитны. Мой висьтасис, мый зэв ёна радейтö ва, олö öтнасöн да корсюрö гажтöмтчö.
«Тайöс позьö вежны, – шуис цар. – Верман овны миян дінын».
Тим кöсйысис да кольччис ваувса царствоö. Быд лун сійö тöдмасис выль олысьяскöд, нимкодясис мича местаясöн, но дум вылас пыр вöлі аслас оланіныс, аслас шоныд позйыс. Жугыльмис Мойыд да бара шыöдчис цар дорö: «Тіян дорын бур и мича ставыс, но ме кöсъя бöр гортö мунны». И цар лэдзис Тимöс да сетіс сылы свита, медым колльöдасны берег дорöдзыс.
Ёна и радліс Мой, кор бöр воис гортас. Оз öд прöста висьтавны: гöститны йöзын бур, а гортад нöшта на бур.