Televizordan qaysidir kanalda ko'rsatishti, bir tumanning qaysidir mahallasida joylashgan ichimlik suvi keladigan trubaning jumragi ochiq qolipti. Yopilmas ekan, buzilgan bo'lsa kerak. Endi mana shu "katta muammo"ni bir o'sha yerdagi akamiz telefonlariga videoga olib, televideniyaga yuboriptila. Televideniyadagilar ham zerikib o'tirishgan ekan shekilli darrov bitta guruhni yuborishipti. Endi jurnalist, operator, texnik xizmatchi, shafyor xullas 5-6 kishi bo'lib borishgan. Suv oqib yotipti. Shu oqib turgan suvning fonida haligi jurnalistimiz hisob kitobni boshladila 1 soatda necha kubometr suv isrof bo'layapti 1 kub suvning narxi qancha, bir yilda qancha zarar yetayapti. Xullas 300 milliondan ziyoda zarar kelib chiqti. Jurnalist akamiz 5-6 ta mutasaddi tashkilotlarga bog'lanib oydinlik kiritishga urindila bo'madi. Keyin tuman hokimligi bu masalaga e'tibor qaratishlariga umid bildirib va bu mavzuga yana qaytishlarini aytib, SUVNI YOPMASDAN ketvordi. A nomard bitta sabzi tiqib ket 300 millionga foydang tegarkan yaramas.
Ichimlik suvining isrof bo'lishiga man ham qarshiman, gap bunda emas. Gap odamlarimizning maydagap bo'lib ketayotganida. Endi mahalladagi jumraglaringni hokimiyatdan kelib to'g'irlab berishlari uchun, Toshkentdan jurnalist chaqirganlaring bu endi manimcha ortiqcha ozgina. Yo'llar asfalt emas, rasvo bo'sa chaqiring, chiroq sababsiz haftalab yo'qmi chaqiring mayli, kimnidir yerini olib qo'yishyaptimi chaqiring mayli. Kelishsin ko'rsatishsin, yechim topishsin mayli, lekin 15000 so'mlik jumragni, 300 millionlik muammoga aylantirmangda.