274-ші Қара пайым-сөз: Бізді құлама құзға әкеп тіреген дұшпанның көзіне қарап, жағасына жармасқым келеді

Сіздердің жазбаларыңыздан «ей, ақымақ Қалдархан басылшы, к... қыссшы, қазақтың қамын жейтін сен емес, саған дейін де қам жеген, сенен кейін де қам жейтін біреу табылар, тек әйтеуір сен емес, өзеурей бермей, жайыңа отыршы» дегенді сезіп отырғандаймын. 1937 жылы М. Жұмабаев, С. Сейфуллин, I. Жансүгіров, Б. Майлин, Ж. Аймауытов, Ә.Байділдин, Д.Әділев, А. Байтұрсынов, С. Асфендияров, Н.Төреқұлов және т.б. қазақтың қасқа-жайсаңдарына да НКВД чекистері солай айтқан. Бірақ өз арларынан аттап кете алмай олар түгел нақақтан атылып кетті. Сол замандардан кейін «аш бәледен қаш бәле» деген қоян жүрек қорқақтық қазақтардың жүректеріне ұялап қалды. Жүз жыл бойы шегінумен келеміз, енді міне биік құздың басында тұрмыз. Әлі де шегіне берер едік, бірақ енді шегінетін жер жоқ. Алға-артқа бір қадам бассақ биік құздан құлағалы тұрмыз. Сіздер мүмкін үн-түнсіз жардан секіріп өлгенді қалап тұрған шығарсыздар, мен бізді осы құзға әкеп тіреген дұшпанның көзіне қарап, жағасына жармасып жағаласып өлгенді дұрыс көріп тұрмын. Сол дұшпанды біздің көзімізге көрсетші, біз де жағаласып өлейік дерсіз. Ол дұшпанды табудың түк те қиындығы жоқ. Құлама құзға дейін келген соқпақпен кері жүрсең, дұшпандарың алдыңнан әуелі бір-біреулеп, алға жүрген сайын топ-тобымен топырлап шыға бастайды. Тіпті сол дұшпандарыңның ішінен бұрын досым деп жүрген таныстарыңды да көріп, жағаңды ұстауың әбден мүмкін. Менің осы жазбаларымды толассыз жазып жүргенім, шегінетін жер қалмаған құздан, осында алып келген соқпағыммен кері жүруім деп есептеймін. Көп өтпей, дұшпандарымның да қарасы көрінетін шығар деп жүрмін. Сол кезде қасымнан табылсаңыздар қуанамын, егер жан-жаққа бас сауғалап қашып кетсеңіздер ренжімеймін. Әркім өз пешенесіне жазылған тағдырының жазмышын өзі көтереді. Жеке адамның жазмышын басқалардың бірігіп көтеруі ешқашан болмаған.