Өч игезәк – бер могҗиза!

Бу фотодагы сөйкемле ханым – “Ана даны” медале иясе Лариса Первушина. Ире Борис белән алар тугыз бала тәрбияли. Дүртөйле шә­һә­рендә гомер кичерүче әлеге күркәм пар чын-чынлап соклануга лаек. Былтыр аларның гаи­лә­сендә берьюлы өч игезәк кыз дөньяга кил­де. Моны Первушиннар зур могҗизага тиңли.

Мин килгәндә Лариса өйдә өч игезәк кызы белән генә иде.

— Башка кыз-уллары­быз­ның кайсысы — мәктәп­тә, кайсысы балалар бакчасында, — диде хуҗабикә. — Зурраклары дәресләр­дән соң төрле түгәрәкләр­гә китә, өлкән улларыбыз студент, Бөре шәһәрендә укыйлар, шуңа өйдә барыбыз бергә сирәк ялларда гына җыела алабыз.

Лариса белән Борис икесе бер мәктәптә, параллель сыйныфларда белем ал-ган­нар, 14 яшь­тән дуслашып йөргәннәр. Мәктәп тәмамлап, туган шәһәр­лә­реннән икесе ике якка чыгып киткәч тә кү­ңелләрендә бер-берсенә булган матур тойгы сүнмә­гән, киресенчә, көчәйгән генә. Кыз Уфа технологик сервис институтында икътисадчы һөнәрен үзләш­те­рә, ә егет Урал физик культура академиясе дипломын ала. Аннары, туган Дүртөйле шәһәренә кайтып, яшьләр өйләнешә.

Татар кызы Лариса бе-лән урыс егете Борис, күп­ләр­не көнләштереп, гөрлә­теп дөнья көтә башлый. Гаилә тормышларына ямь өстәп, уллары Илюша туа. Аннан Вячеслав, Денис, Кристина, Настя, Дима якты дөньяга аваз салалар. Бү­ген Первушиннарның өлкән улына 20 яшь булса, төп­чекләренә әле бер яшь кенә тулган.

— Мин үземне бик бәхет­ле кешегә саныйм, — ди Лариса. — Янымда бө­тен җил-давыллардан курчалаучы ышанычлы тормыш юлдашым бар, балаларым сау-сәламәт, А­ллаһ­ка шөкер.

Первушиннар — булдыклы гаилә. Берничә ел элек үз көчләре белән борыстан зур, матур йорт салып кергәннәр. Бу эштә ана капиталы да иш янына куш булган.

— Кысан “хрущевка”дан соң якты, иркен йортыбыз хан сараедай тоела иде, хәзер икенче катын төзеп бетерү турында хыялланабыз. Ни дисәң дә, гаилә­без ишәйде бит, — ди ху­җабикә. — Балалары­быз-ның дәрес әзерләү өчен һәркайсының үз почмагын булдырырга иде.

Уку дигәннән, Пер­вушиннарның югары уку йортында белем алучы балалары да, мәктәпкә йөрү­челәре дә яхшы өлгә­шү-челәр исемле­гендә. Илья һәм Вячеслав, Дүр­төйле шәһәренең 3нче гимназиясен яхшы билге­ләргә генә тәмамлап, икесе дә бер-бер артлы Башкортстан дәүләт универси­тетының Бөре филиалында биохимия факультеты студентлары сафына кер­гән. Икесе дә әйбәт укый.

— Күпбалалы гаиләләр хакында хәстәрлек күрүче хөкүмәтебезгә рәхмәт­ле­без, — ди Лариса Радик кызы. — Ильяга да, Вячеславка да, яхшы укы­ган­нары өчен, югары стипендия белән бергә, социаль стипендия дә бил­ге­ләнде, шул рәвешле, һәркайсына ай саен унар мең сум акча алалар.

Унөч яшьлек Денис та абыйларыннан калышмаска тырыша. Яхшы укуы белән беррәттән, ул — оста футболчы. Күптән инде шәһәрнең җыелма командасы составында уйный, төрле бәйгеләргә йөри. Денис киләчәктә бөтен дөньяга данлыклы футболчы булырга хыяллана. Ба-ланың бу матур ниятен тормышка ашырыр өчен кулыбыздан килгәнне эшләргә тырышабыз, тиз­дән, бәлки, насыйп булса, аны берәр махсус спорт мәктәбенә урнаштырырбыз дип торабыз.

Первушиннарның дүр­тен­че бәгырь җимешләре Кристина дүртенче сыйныфны тәмамлаган, укуга сәләте, омтылышы күре­неп тора. Әти-әнисен ул рәсем төшерергә яратуы белән сокландыра, күптән инде сәнгать мәктәбенә йөри. Настя быел беренче сыйныфны тәмамлаган. Кристинага ияреп, ул да буш вакытында рәсем төшерү белән мавыга. Өч яшьлек Дима балалар бакчасына йөри.

— Иртән сәгать алтынчы яртыда торам, — ди күп­ба­лалы әни. — Балаларны, иремне, чәй эчереп, озатып калам. Аннан йорт эшлә­ренә күмеләм.

Лариса белән Борис балаларын кече яшьтән үк хезмәткә өйрәтеп тәр­бияли. 15 сутый җирлә­рен­дә алар үз гаиләсен ел әйләнәсенә туендырырлык яшелчә, җи­ләк-җимеш үстерә. Су си­бәргә дә, чүп утарга да бергәлә­шеп чыгалар. Теплицалары да бар. Берничә ел элек умартачылык белән шөгыльләнә башлаганнар. Илья белән Вячеслав әлеге юнәлеш буенча мәктәпара укыту комбинатында да дәресләр ал­ган, әтиләренә бик теләп ярдәмләшәләр. Борис Андреевич Дүртөйле шә­һәренең 4нче мәктә­бен­дә физкультура укытучысы булып эшли. Үзенең ул-кызларының да спорт бе­лән даими шөгыльлә­нүен таләп итә. Мәктәптән кайткач, апа-абыйлары игезәк­ләрне карашырга да өл­герә.

“Ана даны” медале белән бүләкләнгән Лариса үзендә татар хатын-кызларына хас иң күркәм сыйфатларны туплаган: тыйнак та, сабыр да, искиткеч уңган да ул. Балалары һәрвакыт курчактай матур итеп киен­гән, көр күңелле. Өслә­рендәге киеменең күбесен әни кеше үз кулы белән тегә, бәйли икән. Быел кыш һәркайсына икешәр пар бияләй, оекбашлар бәй­ләп өлгерткән ул.

— Өч игезәгегез туачагы хакында белгәч, нинди хис-тойгылар кичердегез? — дип кызыксынам.

— Беренче УЗИны үтәр­гә Нефтекама шәһәренә бардым. Табиб: “Өч сабыегыз булачак!”, — дигәч, гаҗәп­ләнүдән беравык дәшә алмый тордым хәтта, — ди Лариса Радик кызы. — Табиб бүлмә­сеннән чыккач, иремә шалтыраттым. “Утырып торасыңмы, хәзер искиткеч яңалык әйтәм”, — димен. “ Әллә ике баламы?” — ди. “Өчәү!” дигәч, таң калды. Ни дисәң дә, нәсе­лебездә минем яклап та, Борис яклап та беркайчан да иге­зәкләр булмаган. Ә Ходай безгә берьюлы өч игезәк бүләк итте. Бу хәлне чын могҗиза дибез.

Игезәкләремне Уфа шәһәрендәге Куватов исе­мендәге республика клиник дәваханәсендә кесарево ысулы белән таптым. Өч кызыбыз бергә 6 килограмм 740 грамм тәшкил итте. Һәркайсы җитлегеп, сәла­мәт булып дөньяга килде. Моңа шатланып туя алмадык.

Бүген игезәкләр, бөтен йортны бер итеп, мүкәләп йөри, “мәмәй, тәтәй”, дип, бер-берсен уздырып тәтел­диләр. Даша белән Ксюша әле тотынып кына йөрсә, Лиза бүлмәдән бүлмәгә үзаллы “сәяхәт итә”. Беренче карашка Дарья белән Ксения бер-берсенә бик охшаш күрен­сә дә, ныклабрак баксаң, аларның аермалыкларын табасың: Дашаның чәч­ләре карарак икән. Ә менә Елизаветаның йөз чалымнары аларга бөтенләй охшамаган, аның йөзе ап-ак, чәчләре аксыл-сары, күзләре зәп-зәңгәр. Әл­бәттә, бишектәге бала биш-кә төрләнә, ди халык. Иң мөһиме – игезәкләр сау-сәламәт булып үссен, тормышта үз урыннарын тапсын.

Әңгәмәләшеп утыра торгач, Лариса күңелен борчыган уйлары белән дә бүлеште.

— Җәмгыятебездә күп бала тәрбияләүче гаилә­ләргә һәрчак яхшы караш дип әйтеп булмый: кайбер кешеләр күп балалы парлар хакында “хәерчеләр үрчетәләр” диюдән дә кыенсынмый. Ә бит һәр сабый бу дөньяга үз өле­ше, үз ризыгы белән туа. Өч улыбыздан соң, минем дүртен­чегә авырга калуымны бел­гәч, күпләр: “Монысын тап­массың ин­де, өч бала җи-тәр, аларны үстерү бик авыр”, — дип теңкәмә тиде. Хәзер инде балаларыбыз тугыз, берсе дә ач-ялангач түгел, Аллаһка шөкер! Кием-­салым белән изге күңелле танышларыбыз бик ярдәм итә. Район хакимияте, өч игезәгебез тугач, саллы гына күләмдә акча бүлде. Дүртөйле шә-һәре чиркәве батюшкасы Феодор даими рәвештә ярдәм оештыра. Торак шарт­ларыбызны яхшырту максатында республика Хөкү­мәте гаиләбезгә 2 миллион 700 мең сумлык сертификат тапшырды. Тиз­дән бу акчаны файдалана алачакбыз.

Лариса һәм Борис Первушиннар — авырлыкларга зарлана белмичә, һәр туган таңга сөенеп яшәүче шәхесләр. Алар тормыш-көнкүреш шартларын яхшырту, балаларына дөрес тәрбия бирү өстендә эшли. Матур парга сәла­мәт­лек, озын гомер, игелекле уллар һәм кызлар үстерүләрен телик!

Миләүшә Латыйпова,

“Кызыл таң”ның үз хәбәрчесе.

Дүртөйле районы.