Айдар Хусаинов 19 сентября я свернул на улицу Ленина и почувствовал: что-то изменилось. Так оно и было: возле Национального молодежного театра на ступенях играл ансамбль, а перед театром толпились горожане, должно быть принарядившиеся по этому случаю. С большим любопытством они слушали не бог весть какую музыку. Затем на эту импровизированную сцену вышел вполне себе мультяшный молодой человек, правда, уже потрепанный жизнью, и стал читать не бог весть какие стихи. И это меня тоже порадовало, поскольку...

Сәлам! Мине ни өчен театрдан киттем дип еш сорыйлар. Мин ташламадым, дәүләт театрларында бөтенләй күңелсезләндем. Мин дүрт штатта хезмәт иттем. Театр университетын тәмамлагач, Мәскәү театрлары, хәзер мин сезгә нигә теләмәвемне әйтермен. Укыгыз! Алдан гафу үтенәм, хөрмәтле укучылар, минем хикәям бик эмоциональ булып чыкса. Мин театрга гаҗәп гашыйк һәм аны сәнгатьнең иң яхшысы дип саныйм, ләкин дәүләткә һәм нервларга хезмәт итәм. мәдәният учреждениесе җитмәгән. Балачактан ук актер булырга хыялландым, Шепкинский театрына кердем һәм Мәскәү труппасына керергә теләдем...