1 октябрь - Халыкара өлкәннәр көне, ел саен, көзге алтын чорда без үзебез хөрмәт иткән һәм яраткан кешеләрне хөрмәтлибез. Бу көннең икенче исеме-игелек һәм хөрмәт көне. Әби-бабайлар - алар безнең яхшы дусларыбыз, союздашларыбыз, безнең гаилә әгъзаларыбыз. Алар һәрбер гаиләдә иң өлкән кешеләр. Безнең барыбызга да шуны аңлау һәм истә тоту бик мөһим: без өлкән яшьтәге кешеләрнең озаграк яшәвен генә түгел, ә шулай ук аларның тормышлары төрлерәк, тулы канлы булсын өчен күп нәрсә эшли алабыз һәм эшләргә тиешбез.
Балачактан ук без өлкән буын кешеләреннән халык традицияләрен, зирәклек, мәдәният һәм туган телебезнең нигезләрен сеңдерәбез. Безгә сөйләгән әбиләребезнең әкиятләреннән, бабайларыбызның хикәяләреннән туган җиребезгә һәм анда яшәүчеләргә мәхәббәт уяна. Алар авыр елларда фабрика-заводлар төзеделәр, фронтта илебезне яклап сугыштылар, тыныч вакытта намус белән эшләделәр, безне, балаларыбызны, оныкларыбызны тәрбияләделәр. Вакыт бер урында тормый. Безнең тормыш ритмы торган саен тизрәк бара. Ләкин өлкәннәребезне бер генә минутка да онытырга ярамый, без алар алдында бурычлы.
Аларга реаль ярдәм күрсәтү – бүгенге көннең иң мөһим бурычларының берсе. Автобуста урын бирергә, юл аша чыгарга ярдәм итәргә, гади кеше игътибарын күрсәтергә – һәм өлкәннәребезнең йөзләрендә җыерчыклар тигезләнә, күз карашы яктыра, өлкән кешенең йөрәге җылына. Алар безгә олыгайгач та ярдәм итә. Аларның игелекле һәм көчле йөрәкләреннән без ярдәм һәм аңлау, сабырлык һәм мәхәббәт, энергия һәм илһам алабыз. Моның өчен аларга олы рәхмәтебезне белдерәбез.
Чараны алып баручы Асия Фәйзулова балаларга табышмакларны чишәргә тәкъдим итте, балаларга төрле мәкальләрнең мәгънәсен аңлатты, Л.Толстойның «Бабай һәм онык» мәсәлен укыды. Әби-бабайларга багышланган шигырьләр ятларга һәм сөйләргә тәкъдим итте.
Кичәдә катнашучылар белән 1 октябрь бәйрәменә чакыру открыткасы ясадылар. Шулай ук балаларга тәм-томнар пешереп, өлкән яшьтәге туганнарны, күршеләрне сыйларга тәкъдим ителде.